De eindmeet aan Expo Roeselare werkte als een vers gesneden ajuin op mijn traankanalen. Ontlading, einde krachten, batterijtjes leeg, maar bovenal: YES, I DID IT AGAIN!
Zaterdag: 25km recreanten (richting Zonnebeke)
Pros:
- mooi en rustig ritje langs binnenwegjes vanuit Roeselare, over Oostnieuwkerke, Westrozebeke, Zonnebeke, Passendale, Moorslede en terug naar Roeselare
- aangenaam gezelschap van man en kinderen
- gezellige drink nadien met een deel van de Dazalgoanders aka de Pedaalridders
Cons:
- de auto die ons bijna omver reed op een oversteekplaats op 50m van de start en daarna de vorken van de heftruck die mij bijna doorspiesten
- de wielertoerist die mij per sé nog wilde inhalen kort voor een 90° bocht, maar die daarna een koekje van eigen deeg kreeg, want een scherpe bocht nemen aan een hoge snelheid bij regenweer is niet zo een goed idee: knie open, broek gescheurd :)
- de f*cking harde wind! (eigenlijk met stip op 1)
Zondag: 75km wielertoeristen (richting Oostkamp) en 16km kinderfietstocht
Zondag was episch, misschien niet voor mijn tochtgenoten, maar wel voor mij. Nooit zo een inspanning geleverd tot die dag. We hadden met enkele GentseLiggers afgesproken om eerst de 75km te rijden en daarna nog de 16km kinderfietstocht. Strak plan, maar haalbaar. Ons groepje van 3 velomobielen en 4 liggers We konden tot 16u starten met de kindertocht, dus tijd zat bij ons vertrek om 9u30. De weergoden hadden het echter niet zo voorzien op dat strakke plan. Zondag was grijs en grauw, met op regelmatige tijdstippen zware buien vergezeld van een continue harde tegenwind. De eerste 50km was een aaneenschakeling van regenjas open wegens droog en te warm, regenjas dicht wegens nat en te koud. Echt genieten van het fietsen was het niet. De regen kan ik nog mee leven, maar die wind deed mij de das om. Bovendien was Mart lichtelijk zwaar aan het zeuren over de nattigheid, terecht natuurlijk, maar het werkte wel op mijn moedershartje.
Na een 20tal km volgt de eerste les van de dag: ik heb honger. Maar echt hongerhonger, knorrende maag inclusief en helaas ook een ferme dip in mijn duwkracht. We stoppen even en ik tank suikers bij door een ferme schep honing te nemen. Ik blijf mezelf voorhouden dat we bijna aan de eerste bevoorrading zijn, die zou er toch wel zijn na ongeveer een derde van de tocht? Helaas moet ik nog ruim een half uur op mijn honger zitten, want de eerste stop houden we in Bulskampveld te Oostkamp, op 45km van de start. Ik ben een bevoorradingsleek, dus ik vreesde even dat ik maar één banaan of één koek mocht nemen, maar gelukkig was het buffet all-in. 3 bananen, 2 peperkoeken en 2 meli-honingkoeken verder was mijn maagje weer gevuld en klaar voor de volgende 30km.
De regen blijft in het tweede deel van de tocht gelukkig weg, zodat ik mij alleen nog op de wind en de weg moet concentreren. Een collega-ligger zet mij op geregelde tijdstippen uit de wind, waardoor ik stande pede 4km/uur sneller kan rijden. Van een andere ligger krijg ik schakeltips: niet te zwaar ronddraaien, soeplesse houden om je krachten te sparen. Ik maak nog een stop of twee om honing bij te tanken, maar voel dat ik ondertussen zwaar in mijn reserves aan het tasten ben. Die fucking harde wind nekt mij. Mijn tempo zakt aanzienlijk, maar opgeven is geen optie. Eraan denken doet zelfs zeer.
Het is die koppigheid die mij de laatste tien kilometer vooruit doet duwen. Na de tweede bevoorrading op 10km van de meet, volgt nog een pittig tochtje langs de Gitse en Hoogleedse heuveltjes. Een medeligger gidst mij erdoor: komaan Evelien, hier nog eventjes naar boven en dan is het weer afdalen. En ik ploegde stilzwijgend door. Zure benen, honger, wind en regen. Geen goede combinatie.
En dan komt het verlossende bordje: Nog maar 5km! Het is daarna aftellen tot ieder volgend kilometerbordje tot eindelijk de expo weer in zicht is. Met de kilometers die ik afmaal, groeit het ik-heb-het-weer-gedaan-gevoel.
Opluchting, ontlading en tranen bij het binnenrijden van de hallen. Exact 5,5 uur na vertrek komen we weer aan. Geen winnaarstijd, maar wel een overwinnaarstijd.
Een halfuurtje gun ik mezelf de tijd om wat bij te komen, maar de batterijtjes zijn leeg. We vertrekken voor de kindertocht samen met een bakfietsende GentseLigger met vrouw en kinderen. 16km op pure wilskracht. Gelukkig is de tocht vlak en is de wind wat gaan liggen. We rijden richting Rumbeke, waar er een eerste stop is in de tennisclub. De kids worden getrakteerd op snoepjes en de ouders tanken Rodenbach bij. Daarna gaat het richting Kerelsplein. Onderweg worden we nog opgehouden door een stoet van de Kleine Stooringhe. Een venetiaanse carnavalsvereniging doet er haar doortocht. Op het kerelsplein kunnen de kids zich uitleven op het mooi aangelegde speelplein en genieten de volwassenen van de vele eet- en drankstandjes waar genoten kan worden van proevertjes. En dan gaan we op weg voor de allerlaatste kilometers richting huis. Op de terreinen van de REOveiling wordt nog plagend een spurtje op gang getrokken tussen de bakfiets en de ligfietsen. De bakfiets wint.... de liggende benen willen niet meer mee. Soepel ronddraaien lukt nog net, maar doortrappen houden ze voor bekeken voor vandaag.
En wat hebben we geleerd vandaag??
Ten eerste: een goed en stevig ontbijt is onontbeerlijk bij aanvang van zo een tocht.
Ten tweede: blijf ten allen tijde soepel ronddraaien, met stoempen kom je er niet op zo een afstand
En ten derde: de GentseLiggers zijn echt een topbende! Hoewel het tempo aanzienlijk lager lag dan gewoonlijk door mijn toedoen, zijn ze allemaal zonder mopperen bijeen gebleven en hebben ze mij ongevraagd uit de wind gezet, mentaal gesteund en zelfs eventjes een fysiek duwtje in de rug gegeven :)
Meer fotos hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten