ei, is dat ei van jou?

Tiens tiens. Geen ene werknemer van Passendale die er vandaag ook maar aan twijfelde wie er met een velomobiel naar het werk was gekomen. Hoe zou dat toch komen???

Pros van de dag:
- ZALIG fietsen
- twee vriendelijke meneren

Cons van de dag:
- teretakkekutketting!
- gadverdamse teretakkekutketting!

De maiden voyage met de Quest was natuurlijk voor Jeroen voorbehouden, maar vandaag mocht ik er voor het eerst mijn ritje naar Passendale mee maken. Ik kon er gisteren nauwelijks van slapen. Beetje nerveus over hoe het zou lopen, want mijn eerste rit met de M5 afgelopen april liep niet zo goed af :s Eén voordeel natuurlijk, met een driewieler val je niet om (of je moet al vreemde dingen in bochten) en ik heb ondertussen natuurlijk al heel wat meer ligervaring dan op die bewuste dag. De eerste schram in de Quest moet Jeroen er maar in maken, ik wil het niet op mijn geweten hebben.

Ik heb er een rustig fietstochtje van gemaakt en heb nauwelijks sneller gereden dan voorheen, maar ik wilde geen zotte dingen tegenkomen. Het is toch een beetje wennen, ondanks dat het een ligfiets is en blijft. Ik heb ook mijn gewone weg genomen deze morgen om te zien of ik overal kon passeren en draaien. Enkel aan de lichten van de Diksmuidsesteenweg heb ik even moeten 'Flinstonen' om de bocht vanuit het fietspad langs Schiervelde naar het fietspad langs Rijksweg te kunnen nemen. Maar het betreft een bocht van meer dan 90 graden, dus zo vreemd is dat nu ook weer niet. Normaal vlam ik daar het gras over met mijn Kettwiesel, maar de Quest was zo lief voor mij dat ik het niet aandurfde (en ik denk dat Jeroen ook een serieuse crise zou gekregen hebben). 
Tot aan de Passendalestraat ging het goed, tot ik daar omlaag diende te schakelen (de straat gaat een beetje straf omhoog) en ik daarna de ketting van tandwiel naar tandwiel hoorde springen zonder dat ik schakelde. Een paar trappen verder was het zover: de ketting eraf... Een telefoontje naar Jeroen leverde niet veel op. Bij velomobiel was veel uitgelegd, maar niet hoe je een afgevallen ketting makkelijk weer oplegd... Geluk bij een ongeluk was de ketting van het voorste tandwiel gevallen en lag ie er zo weer op. Voorzichtig schakelen en voorzichtig trappen en ik was zo weer op weg. Na de inspanning volgt de ontspanning natuurlijk... De Statiestraat gaat een beetje straf omlaag en dus zag ik mijn kans schoon om eens rustig door te trappen. Met een knappe 54,3 km/u was ik zo beneden :)

Daarna was het de hele dag door 'ei, is dat ei van jou?', 'zijde gij met diene carbon fiets?', 'zit der daar een moteurke in?', 'moede daar in zitten? ik dacht dat je derop moest zitten!'. 

Op de terugweg 's avonds ondervind ik meteen wat andere velomobilisten bedoelen met: velomobielen doet fietsen. Ik heb helemaal geen zin om recht naar huis te rijden en dus neem ik de lange weg naar huis. Op het fietspad langs de Roeselaarsestraat heb ik wind in de rug en kan ik heerlijk doortrappen. Daarna rij ik de Iepersestraat helemaal door tot aan de rijksweg en rij die dan helemaal door tot aan de Brugsesteenweg om via Mammoet naar huis te gaan. Twee lekker lange stukken waarop ik opnieuw voluit kan gaan. De regen doet zelfs deugd, want een velomobiel is warm! Ik had deze avond al mijn thermische vest achterwege gelaten en eigenlijk mocht mijn fietsbroek best kort zijn.
Alleen loopt het ter hoogte van Schiervelde opnieuw mis. Na een kleine vertraging om het kruispunt over te steken, valt de ketting opnieuw af tijdens het schakelen en optrekken. Ik doe blijkbaar iets verkeerds. Alleen krijg ik de ketting er niet zo makkelijk blindelings weer op als deze morgen en moet de Quest op zijn zij om het zaakje te kunnen bekijken. Blijkt de ketting gekneld te zitten tussen de crank en het tandwiel. Enig sleur en trekwerk later ligt de ketting er weer op. Terwijl ik mijn handen afkuis (vochtige doekjes in je tas is DE tip van 2013 :) ) komt er een meneer op me af.

- Gaat het juffrouwke?
- Jaja meneer, mijne ketting lag deraf.
- Ahja, ik dacht al dadde gevallen waard. Ja met zo een dingen is dat wel ne keer mogelijk zekers?
- Neenee, twas gewoon mijne ketting. Maar bedankt om te stoppen.

Ik stap in, begin weer te trappen en KRAK! De ketting ligt er WEER af. Tès nie meuglik! Deze keer gelukkig wat minder gesukkel om hem erop te leggen, maar terwijl ik de Quest opnieuw op zijn drie wieletjes zet, komt er nog een meneer op me af.

- Is alles ok juffrouw?
- Jaja, mijn ketting lag deraf.
- Ahja, ik dacht al dadde gevallen waard!
- Neenee meneer, gelukkig niet. Maar bedankt om te stoppen.

Gelukkig daarna wel in één stuk naar huis kunnen fietsen. 
Alleen jammer dat de kilometerteller dienst weigerde behalve tijdens mijn afdaling...