Met een beetje spijt in het hart hebben we afscheid genomen. Maar mijn hartje was wel heel erg warm geworden. De kettwiesel vind een mooie, nieuwe thuis bij Matthias. Dolenthousiast was hij dat de kett in de auto mocht geladen worden. En ik werd er heel warm bij vanbinnen. Eerste klas enthousiasme en pure blijheid. Schoonheid en geluk van de bovenste plank!
Ik wens je veel mooie, zonnige, relaxte kilometers, Matthias. Ik ben blij dat mijn kett bij jou terecht is gekomen. En wie weet worden je mama en papa ooit ook fervente liggers en komen we elkaar nog eens tegen?
Nu alleen nog bedisselen hoe ik morgen op het werk geraak :) Zou de Mracer mij nog kennen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten