Waarom plannen we niet eens een fietstocht van 68km tussen boterham en kop melk door? Omdat we Vercruysses zijn? Omdat we gek op fietsen zijn? Of omdat we gewoon gek zijn?
Juist ja.
Maar we moesten ervan profiteren. Twas één van de laatste dagen dat we twee tretsen ter beschikking hadden EN buienradar voorspelde een wolkenloze dag! How cool is that?
Knooppunter stippelde voor ons een leuk rondje uit:
77 - 76 - 39 - 38 - 45 - 35 - 29 - 36 - 30 - 31 - 56 - 32 - 33 - 32 - 56 - 55 - 42 - 41 - 49 - 48 - 47 - 46 - 45 - 38 - 39 - 76 - 77
Totaal: 68,5km
In juni 2012 werd in Roeselare officieel de Stroroute ingehuldigd. Dat is een fietspad op de oude spoorwegbedding van lijn 64. Deze loopt vanaf de meiboomlaan in Roeselare tot in Moorslede en dan verder tot in Zonnebeke. De werken voor de verbinding Moorslede - Zonnebeke zijn vorige week gestart. Als alles goed gaat, kan deze ligster volgend jaar vanaf de parking van de Kaasmakerij via de stroroute naar huis luieren :)
Omdat we die route eens wilden verkennen, zijn we dus het eerste deel van de tocht afgeweken van de knooppunten. We zijn via de Brugsesteenweg en de Rijksweg tot aan de Meiboomlaan gereden en zijn daar de Stroroute opgereden.
Ik had me er erg op verheugd die Stroroute eens te rijden, want zo een mooi, nieuw, breed fietspad was er in Roeselare nog niet. Jammergenoeg werd het een grote ontgoocheling. Er ligt wel degelijk een mooi, breed fietspad waar je makkelijk met twee naast elkaar kan rijden. Alleen was er zoveel begroeiing aan beide kanten van het fietspad, dat je er op bepaalde momenten nauwelijks nog met één doorkon... Zonde natuurlijk, want zo trek je natuurlijk geen fietsers aan. Tis een heel nobel initiatief om dergelijke fietspaden neer te poten, maar je moet ze natuurlijk wel onderhouden... Thumbs down voor de Provincie West-Vlaanderen en Stad Roeselare!
Toen we eindelijk uit de brousse genaamd Stroroute kwamen gereden, moesten we nogmaals afwijken van de knooppunten, omdat ik nog langs mijn werk wilde passeren. Nieuwe SIMkaart oppikken en natuurlijk snel even piepen hoe ze het gesteld hebben tijdens mijn verlof. En tussendoor ook nog enkele fietsminnende collegas jaloers maken dat zij moeten werken op zo een fietsvriendelijke zonnige dag :)
Twas goed en wel 11u30 toen we daar weer vertrokken en naar Passendale markt reden om daar weer de knooppunten op te pikken. Daar was het weer even miserie om dat te doen, dus zijn we op goed geluk richting zonnebeke gereden. Even later zaten we gelukkig weer op de correcte route.
Tussen knooppunt 29 en 36 ligt Tyne Cot Cemetery ('t Innekot voor de Westfluten). Jaren geleden dat zowel Jeroen als ik er nog eens waren, dus besloten we daar ook even een stopje te maken. In de graskant hebben we, in gezelschap van een paar gepensioneerde Britten, eerst onze boterhammetjes opgegeten (en de korstjes aan de vogeltjes gegeven ;) ). De kids waren heel erg geinteresseerd over wat Tyne Cot allemaal was, dus tussen boterham en fruitsap door hebben we ook nog even de kindvriendelijke versie van Den Grooten Oorlog verteld. Veel was er natuurlijk niet veranderd aan Tyne Cot. Het blijft eerst en vooral een indrukwekkende plaats. Er is wel een museumpje bijgekomen en door speakers klinken de namen van de gesneuvelden. Het blijft een aanrader om daar even halt te houden.
Na Tyne Cot dienden we eerst knooppunt 36 en daarna 30 te volgen, maar ook daar liep het even mis. We moeten ergens een bordje gemist hebben, want plots zaten we weer op het karreweggetje dat vanaf de achterkant van het Kaasmuseum in de 's Gravenstafelstraat naar Tyne Cot terugloopt. Even goed opletten daar dus als je die route neemt.
We zijn dan ook maar weer even de gewone borden richting Ieper beginnen volgen en plots kwamen we weer bordje 31 tegen. Via route 56 en 32 rijdt je dan onder de Menenpoort Ieper binnen. Ook hier voel je de eerbied van een plek als de Menenpoort door de lucht zinderen. Ik was haast beschaamd om mijn fiets over de kinderkopjes te laten ratelen.
Eén ding stond vast vandaag: in Ieper eten we ijs! Dus kozen we een gezellig uitziend terrasje uit, een beetje weg van de grote drukte en in no time stond er een Coupe Poire Belle Hélène voor mijn neus. Het was druk in Ieper. Er was een kermis in opbouw en natuurlijk was er ook Villa Vanthilt. Van het rustige uitzicht op de markt genieten zat er dus niet in, maar niettemin blijft het er erg gezellig toeven.
Rond kwart voor drie zijn we opnieuw vertrokken om toch op een redelijk uur thuis te zijn. Vanuit Ieper nemen we opnieuw knooppunt 33/32 en vervolgens 56 om naar huis te rijden. Op de terugweg rijden we langs Beselare en Slypskapelle.
Tussen knooppunt 55 en 42 passeer je langs Hill 62. De lange weg ernaar toe is vals plat, maar erg rustig om te rijden. Bovenop de berg kan je even uitrusten bij het Canadees monument. Daarna is het even tricky, want je moet een onverhard weggetje op langsheen het monument om weer op verharde weg terecht te komen achter hill 62. In de vijfwegenstraat is het ook nog even tandenbijten, want daar heb je even een helling van 7%.
Alleen hebben we pech onderweg naar knooppunt 42. Net na het Canadees monument vallen totaal onverwacht dikke druppels uit de lucht. Omdat we er vanuit gaan dat het bij die paar druppels zal blijven, fietsen we nog even door. Alleen begint het na een meter of 400 toch aardig door te regenen en dus zetten we ons in de Kranenburgstraat even aan de kant, beschermd door de bomen tegen de regen. De grote verkleedpartij bij de kids wordt uitgevoerd, wij blijven nog even in gewone kledij. Het is nog altijd broeiend heet, dus een beetje afkoeling zal welkom zijn. En of ik de afkoeling kon gebruiken. We moeten de Passendaleveldstraat in. Er volgt een stuk van +/- 350 meter aan 5% helling. En hoewel ik flink stoemp op mijn pedalen, moet ik toch een meter of 50 voor de 'meet' opgeven. Ik geraak niet meer verder. Ondertussen verdampen de regendruppels stande pede op mijn hoofd, armen en benen... Pittig stukje :) Bovenaan rusten we even uit en is de regen voor ons ook welletjes genoeg om ons in onze regenkledij te jagen. Ik weiger echter mijn regenbroek aan te trekken, daarvoor is het nog steeds te warm.
En hup, we zijn weer weg. De regen werkt echter niet mee, en al gauw ziet het er dan ook naar uit dat we de rest van onze weg nat zullen afwerken. We hebben nog 20km voor de boeg... Gust begint lichtjes te klagen van modder in zijn mond en als ik even achteruit piep, ziet hij eruit als een rasechte cyclocrosser. Hij vangt al het rondspattend vuil van mijn twee achterwielen in zijn gezicht... Arme Gust, maar helaas wel niets aan te doen.
De rest van de rit kan in drie trappen omschreven worden: nat, natter natst.
We komen nog één fietsend koppel tegen waarvan de man ons 'Schoon weer hé' toeroept en wij 'ja, profiteert ervan' terugroepen. De rest van de fietsers is heel moedig één of ander café binnengelopen om te wachten tot het overgaat :)
We komen thuis als 4 verzopen ratten. De gaskachel wordt tot leven gewekt, kledij wordt in zompige hoopjes voor de wasmachine gedeponeerd, kindjes worden ingewikkeld in fleecedekentjes, kranten worden verfrommeld en in schoenen gestopt, de badkraan wordt opengezet op standje warm en de chauffages worden aangezet. Een killig einde van ons fietstochtje.
En toch... twas plezant :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten