Zo had ik maar weer eens iets in mijn hoofd gestoken... we zouden wel eens met de fiets Rondje Rood Bruin kunnen gaan rijden!
Van Brouwerij Rodenbach te Roeselare naar Brouwerij Bockor in Bellegem naar Brouwerij Verhaeghe in vichte en dan nog weer terug naar Roeselare.
Snappie? Makkie?
85 km volgens de knooppunter gids.
Makkie!
Je moet weten dat ik pas sinds kort de fietsmicrobe (serieus) te pakken heb, dankzij mijn lieve echtgenoot. Die heeft sinds dik een jaar een ligfiets, waarmee ie dagelijks het traject Roeselare-Waregem aflegt. 32 km enkel. In regen en in zonneschijn. Respect vind ik!
Dus ik kon niet anders dan ook wat aan mijn fietsconditie te doen. Ik kan toch moeilijk onderdoen?
Je moet weten dat ik sinds vorig jaar een bakfiets heb. Een Christiania.
Deens degelijk design. Niet topzwaar, maar geen carbonmodelletje ook niet. Tot voor kort diende hij waarvoor de meeste bakfietsen heden ten dage dienen: naar de bakker en terug, naar de school en terug, naar de turnles en terug. Niet als het teveel regent. Niet als het teveel waait.
Maar toen sloeg die microbe dus toe. En met het krieken van de lente, sprong ik op 20 maart met heel veel goesting op de bakfiets voor een dubbeltje Roeselare-Passendale. Kids gedropt aan de schoolopvang en daarna 12 heerlijke, zonnige kilometers. We hebben een douche op het werk. Pluspunt! Zeker voor de collegas.
Met een gemiddelde van 21 km per uur verbaasde ik mezelf en kreeg ik nog meer moed!
En aldus ging ik sindsdien iedere dag met de bakfiets naar het werk. 12 km enkel. In regen en in zonneschijn. Respect vind ik!
Maar dat Rondje rood bruin dus. Onze familie en vrienden geloofden niet echt in mijn plan :) Evelien, 82 km op de fiets? No way! Dat was de algemene teneur. Dat moet je dus net tegen mij zeggen *evil grin*.
En zo stonden we op 22 april dus om 8u15 helemaal klaar in fietstenue om die ronde aan te vangen. Eerste tussenstop werd Brouwerij Rodenbach. We dachten dat we ons dienden te registeren, maar niet dus. Dat was enkel voor de wielerterroristen die punten voor één of ander klassement wilden verzamelen. Niet voor ons recreatieve fietser dus. Alleen waren er geen wielerterroristen te zien. Een vriendelijke meneer van Brouwerij Rodenbach was er druk bezig met het klaarzetten van de promostand en wenste ons veel geluk met de tocht.
Als echte recreatieve fietsers, waren we voorzien van de bikepointer! Die had ik snelsnel nog ergens vanuit de kelder opgeduikeld op zaterdagavond.
Rondje rood bruin had namelijk knooppuntroutes opgesteld om van de ene brouwerij naar de andere te geraken. En professioneel en goed georganiseerd als we zijn (ahumahum) hadden we die routes netjes afgedrukt en in de bikepointer gestopt (we hebben daarvoor trouwens nog op zaterdagavond net voor sluitingstijd een hit and run in de mediamarkt
moeten doen voor een nieuwe printer, want onze oude weigerde dienst.)
Enfin, die knooppunten dus. Leuk concept en duidelijk! Voldoende bordjes en goed zichtbaar. Alleen heb je soms wat last van hindernissen.
Op knooppunt 16 bijvoorbeeld. Daar maak je een leuk ritje door het park in Heule. Alleen is dat zo even afgesloten met van die geschrankte hekjes om te voorkomen
dat de bromfietsen ook door het park scheuren. Met de bakfiets erlangs lukt nog. Maar de velomobiel... no way. Erover dus. Gelukkig weegt dat ding maar een kilo of 30.
Leuk tochtje gemaakt tot in Bellegem. Heerlijk in de zon, af en toe wat tegenwind, maar ok. Het was droog.
Na ons bezoek aan Bockor en de degustatie van een Bellegems Oud Bruin, konden we bij ons vertrek naar Verhaeghe in Vichte onze crowd control technieken in de praktijk toepassen. Een bakfiets en een velomobiel tesamen zijn blijkbaar de ideale lokvogel voor grote troepen wielertoeristen en andere fietsgekke personen.
Na 20 minuten konden we de horde afschudden en weer vertrekken. Toch voor de volle 20 meter.
E: Schat... was dat een druppel? Heb je dat ook gevoeld?
J: ik denk het ja. Misschien dat we maar best onze regenkledij aantrekken.
E: ok.
En toen regende het. Veel. Met hagel. Striemend vanuit de zijkant. Prikkend recht in het gezicht. En dat terwijl we zwoegend de bellegemse bergen bezworen. Mijn regenjas was na 5 minuten al even nat vanbinnen als vanbuiten. 22 lange, natte kilometers. Regen van Bellegem tot Vichte. Heeft iemand al die bril met ruitenwissers uitgevonden trouwens? Laat het mij weten als je ervan hoort.
Brouwerij Verhaeghe was een beetje een teleurstelling. We werden in de nog steeds zwiepende regen ontvangen in het magazijn van de (lege) bierbakken. Geen rondleiding. Wel een simpel A4tje met de historiek en een overzicht van de soorten bier. De Duchesse de Bourgogne daarentegen smaakte wel. En die tweede ook.
En dan was het alweer tijd om verder te trekken! In nog steeds hevig druppelweer pakten we de kids weer in voor de trip Verhaeghe - Rodenbach. Gezien de zeer dreigende wolken die achter ons aanjaagden, beslisten we om gewoon via de rijksweg regelrecht naar Roeselare te rijden. Ik was er niet rouwig om, want na ongeveer 50km fietsen als beginneling, begonnen mijn benen wat wollig te worden.
Ik maakte de halve terugweg in de velomobiel, Jeroen kreeg de bakfiets toebedeeld. En hij moest toch toegeven dat het best pittig was. Je gebruikt natuurlijk andere spiergroepen op een ligfiets en laat nu net de bakfietsspiergroepen van Jeroen niet al te best getraind zijn ;)
Een vlotte terugweg met slechts één, wel erg hongerige, dame die hoognodig midden op het fietspad voor de broodjeszaak moest parkeren, terwijl er naast datzelfde fietspad een heel mooie parkeerstrook ligt. Ohja, we zijn ook nog zowat van de weg gemaaid door een kudde fietsende bejaarden die zomaar vanuit het niets uit een zijstraat de weg kwamen opgevlamd. Maar dergelijke zaken raak je als regelmatige fietser snel gewend, jammergenoeg.
De ast van Rodenbach in het vizier krijgen, leek wel een zaligheid. We hebben het gehaald! Victorie! Drie werf hoera! PPPPPfffff zei toen de lekke band. De mooie kasseien binnenplaats van de brouwerij ligt toch blijkbaar niet zo glad :s Maar ach, wat is een fietstochtje zonder lekke band?
Zorgen voor later, eerst een lekker frisse Rodenbach incasseren. De aardige meneer van de promostand smorgens was er ook weer. Blijkt het de site manager van Rodenbach te zijn en hij is oprecht blij dat we het gehaald hebben. Hij tovert een visitekaartje tevoorschijn met de vraag om hem te contacteren voor een interview :) Wordt vervolgd.
Na de rondleiding in de brouwerij komen we in de feestzaal tot onze positieven bij een heerlijke Grand Cru. De kindjes zitten met open mond naar de 'muziekmeneren' te luisteren en wij praten honderuit met oude bekenden die we tegen het bezweette lijf lopen. Een zalige afsluiter van een sportieve dag!
Je moet weten dat ik pas sinds kort de fietsmicrobe (serieus) te pakken heb, dankzij mijn lieve echtgenoot. Die heeft sinds dik een jaar een ligfiets, waarmee ie dagelijks het traject Roeselare-Waregem aflegt. 32 km enkel. In regen en in zonneschijn. Respect vind ik!
Dus ik kon niet anders dan ook wat aan mijn fietsconditie te doen. Ik kan toch moeilijk onderdoen?
Je moet weten dat ik sinds vorig jaar een bakfiets heb. Een Christiania.
Deens degelijk design. Niet topzwaar, maar geen carbonmodelletje ook niet. Tot voor kort diende hij waarvoor de meeste bakfietsen heden ten dage dienen: naar de bakker en terug, naar de school en terug, naar de turnles en terug. Niet als het teveel regent. Niet als het teveel waait.
Maar toen sloeg die microbe dus toe. En met het krieken van de lente, sprong ik op 20 maart met heel veel goesting op de bakfiets voor een dubbeltje Roeselare-Passendale. Kids gedropt aan de schoolopvang en daarna 12 heerlijke, zonnige kilometers. We hebben een douche op het werk. Pluspunt! Zeker voor de collegas.
Met een gemiddelde van 21 km per uur verbaasde ik mezelf en kreeg ik nog meer moed!
En aldus ging ik sindsdien iedere dag met de bakfiets naar het werk. 12 km enkel. In regen en in zonneschijn. Respect vind ik!
Maar dat Rondje rood bruin dus. Onze familie en vrienden geloofden niet echt in mijn plan :) Evelien, 82 km op de fiets? No way! Dat was de algemene teneur. Dat moet je dus net tegen mij zeggen *evil grin*.
En zo stonden we op 22 april dus om 8u15 helemaal klaar in fietstenue om die ronde aan te vangen. Eerste tussenstop werd Brouwerij Rodenbach. We dachten dat we ons dienden te registeren, maar niet dus. Dat was enkel voor de wielerterroristen die punten voor één of ander klassement wilden verzamelen. Niet voor ons recreatieve fietser dus. Alleen waren er geen wielerterroristen te zien. Een vriendelijke meneer van Brouwerij Rodenbach was er druk bezig met het klaarzetten van de promostand en wenste ons veel geluk met de tocht.
Als echte recreatieve fietsers, waren we voorzien van de bikepointer! Die had ik snelsnel nog ergens vanuit de kelder opgeduikeld op zaterdagavond.
Rondje rood bruin had namelijk knooppuntroutes opgesteld om van de ene brouwerij naar de andere te geraken. En professioneel en goed georganiseerd als we zijn (ahumahum) hadden we die routes netjes afgedrukt en in de bikepointer gestopt (we hebben daarvoor trouwens nog op zaterdagavond net voor sluitingstijd een hit and run in de mediamarkt
moeten doen voor een nieuwe printer, want onze oude weigerde dienst.)
Enfin, die knooppunten dus. Leuk concept en duidelijk! Voldoende bordjes en goed zichtbaar. Alleen heb je soms wat last van hindernissen.
Op knooppunt 16 bijvoorbeeld. Daar maak je een leuk ritje door het park in Heule. Alleen is dat zo even afgesloten met van die geschrankte hekjes om te voorkomen
dat de bromfietsen ook door het park scheuren. Met de bakfiets erlangs lukt nog. Maar de velomobiel... no way. Erover dus. Gelukkig weegt dat ding maar een kilo of 30.
Leuk tochtje gemaakt tot in Bellegem. Heerlijk in de zon, af en toe wat tegenwind, maar ok. Het was droog.
Na ons bezoek aan Bockor en de degustatie van een Bellegems Oud Bruin, konden we bij ons vertrek naar Verhaeghe in Vichte onze crowd control technieken in de praktijk toepassen. Een bakfiets en een velomobiel tesamen zijn blijkbaar de ideale lokvogel voor grote troepen wielertoeristen en andere fietsgekke personen.
Na 20 minuten konden we de horde afschudden en weer vertrekken. Toch voor de volle 20 meter.
E: Schat... was dat een druppel? Heb je dat ook gevoeld?
J: ik denk het ja. Misschien dat we maar best onze regenkledij aantrekken.
E: ok.
En toen regende het. Veel. Met hagel. Striemend vanuit de zijkant. Prikkend recht in het gezicht. En dat terwijl we zwoegend de bellegemse bergen bezworen. Mijn regenjas was na 5 minuten al even nat vanbinnen als vanbuiten. 22 lange, natte kilometers. Regen van Bellegem tot Vichte. Heeft iemand al die bril met ruitenwissers uitgevonden trouwens? Laat het mij weten als je ervan hoort.
Brouwerij Verhaeghe was een beetje een teleurstelling. We werden in de nog steeds zwiepende regen ontvangen in het magazijn van de (lege) bierbakken. Geen rondleiding. Wel een simpel A4tje met de historiek en een overzicht van de soorten bier. De Duchesse de Bourgogne daarentegen smaakte wel. En die tweede ook.
En dan was het alweer tijd om verder te trekken! In nog steeds hevig druppelweer pakten we de kids weer in voor de trip Verhaeghe - Rodenbach. Gezien de zeer dreigende wolken die achter ons aanjaagden, beslisten we om gewoon via de rijksweg regelrecht naar Roeselare te rijden. Ik was er niet rouwig om, want na ongeveer 50km fietsen als beginneling, begonnen mijn benen wat wollig te worden.
Ik maakte de halve terugweg in de velomobiel, Jeroen kreeg de bakfiets toebedeeld. En hij moest toch toegeven dat het best pittig was. Je gebruikt natuurlijk andere spiergroepen op een ligfiets en laat nu net de bakfietsspiergroepen van Jeroen niet al te best getraind zijn ;)
Een vlotte terugweg met slechts één, wel erg hongerige, dame die hoognodig midden op het fietspad voor de broodjeszaak moest parkeren, terwijl er naast datzelfde fietspad een heel mooie parkeerstrook ligt. Ohja, we zijn ook nog zowat van de weg gemaaid door een kudde fietsende bejaarden die zomaar vanuit het niets uit een zijstraat de weg kwamen opgevlamd. Maar dergelijke zaken raak je als regelmatige fietser snel gewend, jammergenoeg.
De ast van Rodenbach in het vizier krijgen, leek wel een zaligheid. We hebben het gehaald! Victorie! Drie werf hoera! PPPPPfffff zei toen de lekke band. De mooie kasseien binnenplaats van de brouwerij ligt toch blijkbaar niet zo glad :s Maar ach, wat is een fietstochtje zonder lekke band?
Zorgen voor later, eerst een lekker frisse Rodenbach incasseren. De aardige meneer van de promostand smorgens was er ook weer. Blijkt het de site manager van Rodenbach te zijn en hij is oprecht blij dat we het gehaald hebben. Hij tovert een visitekaartje tevoorschijn met de vraag om hem te contacteren voor een interview :) Wordt vervolgd.
Na de rondleiding in de brouwerij komen we in de feestzaal tot onze positieven bij een heerlijke Grand Cru. De kindjes zitten met open mond naar de 'muziekmeneren' te luisteren en wij praten honderuit met oude bekenden die we tegen het bezweette lijf lopen. Een zalige afsluiter van een sportieve dag!
Hierbij nog de gevolgde knooppuntenroutes:
Rodenbach - Bockor:
78 - 66 - 12 - 13 - 15 - 14 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 31 - 30 - 38 - richting 61
Totaal: 29,5km
Opgepast: op punt 16 rij je door het park in Heule, NIET geschikt voor velomobielen, tenzij je met twee bent die de VM over de hindernispaaltjes kan tillen...
Bockor - Verhaeghe:
38 - 61 - 60 - 71 - 74 - 73 - 72 - 70 - 98 - 97 - 96 - 83 - richting 65
Totaal: 22,2km
Verhaeghe - Rodenbach:
65 - 64 - 56 - 44 - 42 - 43 - 35 - 34 - 27 - 14 - 15 - 13 - 12 - 66 - 78 - richting 26
Totaal: 34,1kmVoor meer fotos: Rondje Rood Bruin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten