SPEZI 2012 - dag 2

Bakfiets. Als een Duitser het uitspreekt klinkt het een beetje als bäckfietsch. Want rara, bakfiets in het Duits is nog steeds bakfiets.
We hadden gisteren al een donkerbruin vermoeden dat we met onze bak-ligfietscombi een opvallend duo waren, maar dat de ogen voornamelijk naar de bakfiets werden getrokken, dat werd op zondag pas overduidelijk.

Zondag bleek Spezi duidelijk een familiegericht event met heel veel jonge ouders en kinderen. Er werd gretig gebruik gemaakt van de uitstekende organisatie voor de kids. Op twee locaties springkastelen, trampolines en een aanhangwagen vol buitenspeelgoed INCLUSIEF kinderoppas klinkt natuurlijk uitzonderlijk goed in de oren. Maar goed, de bakfiets dus.
Slechts één volwaardige vertegenwoordiger op de beurs: bakfietskontor. Ze hadden de bakfiets.nl en de Christiania mee en dan nog een paar speciallekes van Loliner. Maar bakfietsen zijn in Duitsland dus echt een bezienswaardigheid. Oudere mensen vinden het grappig, jonge ouders vinden het de uitvinding van de eeuw. Heel de dag door waren er nieuwsgierige bezoekers te spotten aan onze geparkeerde bakfiets en zelf na de beurs werden we nog door een mama aangesproken die wilde weten waar we onze Christiania gekocht hadden. Vreemd dat de bakfiets hier nog niet doorgebroken is, want het landschap is hier tamelijk vlak en dus goed berijdbaar, zelfs met een volgeladen bak.
Wat interessant was voor ons, was de nieuwe huif voor de Christiania die ze meehadden. Ik vind de huif die we nu hebben voor de Christiania erg benauwd, ondanks de 'luxe' uitvoering met 6 vensters. Bovendien zit Mart nu al met zijn helm tegen de huif, dus een iets hogere versie met meer vrij zicht zou leuk zijn. We hebben een huif getest die eigenlijk voor de kids light versie met schuine bak bedoeld was. De huif is schuin
aflopend naar de voorkant van de bak toe, met één groot raam voorin en twee ruime ramen op de zijkant. Hij pastte prima op de bak en Mart had zelfs weer wat meer ruimte over tussen helm en huif. Alleen jammer dat de stangen waarrond de huif zit zo onhandig groot zijn. Waar kan je daar nu mee naartoe als je de huif niet nodig hebt? De ronde stangen die nu in onze huif zitten passen netjes rond de wielen op de zijkanten
van de bak, waar ik ze kan bevestigen met de bijhorende haakjes. Bovendien vervalt dan wel de mogelijkheid om de kids op het voorste bankje te zetten. En laat dat nu net wel eens een voordeel zijn als ze allebei in hun 'zagen' zijn en mekaar opjutten. Op dat moment zit een rustig fietstochtje er niet meer in, tenzij we ze elk apart op een bankje zetten. Jammer, want het idee is erg goed en de afwerking van de huif was al merkelijk beter dan die we nu hebben. Nog eventjes uitvogelen hoe we dit probleem misschien kunnen oplossen...

Gisteravond had ik nog een interessant gesprekje met een oudere heer die samen met ons de Quest inspecteerde. We geraakten aan de babbel en bleek dat hij naast een Quest 014 ook nog een trike had, een Catrike. Ik had die gisteren niet getest omdat hij qua bouw heel erg op de ICE sprint lijkt. Hij raadde me toch aan die nog eens uit te proberen omdat ik aangaf een stevige, mountainbike achtige fiets te willen, die toch wat snelheid kan halen. Dus op dag 2 begeven we ons smorgens stande pede naar het testparcours en kunnen we met de tweede lichting al aan het testen gaan. De 25 minuten testtijd gaan NU in :)
Ik test in een rottempo achtereenvolgens de Catrike 700, de scorpion fs van HP Velotechnik, de performer van KMX en de Haase kettwiesel en maak daarna nog tijd om een fiets te testen voor de kids. 

De Haase Kettwiesel is de enige met één voorwiel en twee achterwielen. Kan een voordeel zijn in de bochten, omdat je meer steun hebt bij het kort indraaien. Voor de rest was ik eigenlijk wat ontgoocheld, want ik had toch veel goeds gehoord van de Haases. Ik vond ze niet zo heel bijzonder. Wat wel een pluspunt is, is dat je door het dubbele achterwiel veel bagageruimte hebt, wat van de Haases goede trekkingfietsen maakt. 

De Scorpion fs stond niet helemaal goed afgesteld voor mij, dus de testrit is niet echt representatief, maar na een paar rondjes had ik het wel gezien. De zitting is te smal voor mij en duwt op verschillende punten in mijn rug en ribben. 

De performer van KMX is met zijn 26" achterwiel dan weer veel aantrekkelijker. Hij ziet er robuust uit en is het ook. Hij rijdt soepel en door het grote achterwiel, kan je lekker gas geven zelfs met een soepele tred. Qua zitting scoort hij dan weer wat minder: de zithoek is te recht en de zitting te weinig comfortabel.

En dan de catrike 700, wat een juweeltje! Met zijn 29 inch achterwiel en 30 versnellingen is snelheid in combi met een soepele tred gegarandeerd. De zitting is breed en comfortabel, ademend door de open gewoven structuur en relaxerend door de ultraplatte lighoek van slechts 27°. Met een zithoogte van slechts 178MM voelt het aan alsof je zweeft over de grond. De bar end versnellingen hebben het voordeel dat je je polsen niet overbelast en je handen steeds in dezelfde positie kunnen blijven (wat ik met handle shifters soms wel als vervelend aanvoel). Er is standaard een neksteun voorzien, wat zorgt voor extra comfort. De catrikes komen standaard met een boel accesoires: vlag en vlaggensteun, houder voor een fietscomputer, klikpedalen, spiegel, neksteun en Terra Cycle kettingkatrol. Daarnaast kan er nog achtervering voorzien worden (heel interessant!) en natuurlijk de broodnodige spatborden. Het achterwiel is groot genoeg om, na installatie van een bagagerek, tassen aan te hangen en hem als trekkingfiets te gebruiken. En niet onbelangrijk, met zijn 15kg niet de lichtste trike op de markt, maar zeker ook niet de zwaarste. Het enige nadeel wat ik kan bedenken, is dat ie door zijn dunne banden een wat fragielere look krijgt, maar dat weegt voor mij niet op tegen alle voordelen.
Ik ben overtuigd, ik wil een catrike.

En dan was het weer kiddie-time! Eerder dit jaar hadden we tijdens Fiets ze! in Roeselare de Hase Trets aanhanger slash kindertrike getest. Mart was er weg van! Drie weken later sprak hij er nog steeds van. Hij was zo trots dat hij zelf de aanhanger met fiets ervoor had kunnen voortduwen zonder dat papa had moeten helpen. Op zaterdag hadden we de Trets niet zien staan op het testparcours, maar op zondag hadden we geluk! Mart herkende hem meteen en mocht een toertje doen op de binnenkant van het parcours. De trets is een trike op kindermaat met bovenstuur. Twee wielen achter, 1 wiel voor. Het voorste wiel kan eraf en dan kan de trets via een weberkoppeling aan om het even welk achterwiel bevestigd worden. In aanhangerstand kan het stuur verwijderd worden en aan de achterkant van de trets bevestigd worden om dan de trets als buggy te gebruiken. Multifunctioneel dus. Zelfde functionaliteiten als een fietskar hoor ik je denken, maar dan wel veel interessanter, omdat ie later ook nog eens kan gebruikt worden als een volwaardige fiets voor de kids. De Haase Trets is nl. geschikt voor kinderen tot 150cm. Sinds dit jaar kan je ook een babyhangmatje aanschaffen en een peuter/kleuterzit die extra zijdelingse ondersteuning biedt en vermijdt dat loshangende voetjes in de ketting draaien. Met zijn bijzondere regenkap ziet hij er ook nog eens heel hip en aerodynamisch uit.
En de kids? Die reden er zo mee weg! Ik schrijf 'de kids', want zowel Mart als Gust kropen gezwind op de trets en reden er zo mee weg. Wat een plezier om naar te kijken en zo trots op onze boys!
We zijn overtuigd, we willen Tretsen voor de jongens.

        









 
Nu gauw de spaarrekening aanvetten...

Meer fotos van ons Spezi weekend vind je hier