We zijn terug, est ist vollbracht! Tussen het gevloek, het gepuf, het gestap en de krakende derailleurs door weerklinkt toch ook een gemoedelijke, weldoende zucht. Zo eentje die je slaakt uit contentement, uit pure luiheid, uit volkomen ontspannen toestand.
Nadat we vorig jaar de fietsvakantie in de Loire goed volbrachten, boekten we ook dit jaar weer bij fietsrelax. De Loire was categorie 1-2, het Zwarte Woud 2-3. We konden dit wel aan dachten we. We zijn een jaartje verder, de beentjes zijn slanker en gespierder, de ervaring is opgebouwd, de kids zijn wat ouder en kunnen al weer wat beter meetrappen. Maar niets van dit alles kon ons voorbereiden op ... Bootcamp Schwarzwald!
Zaterdag is aankomstdag en traditioneel ook luierdag. We overnachten in Camping Riedsee in Donaueschingen. De camping ligt aan het zeer populaire meer Riedsee en de dagjestoeristen stromen dagelijks vlotjes toe. De camping is netjes, heeft goed uitgerust sanitair en een (zeer goedkoop) winkeltje. Belangrijk, want de dichtste supermarkt (Lidl) ligt op 6km fietsen. Voor een halve liter (gekoeld) bier betaal je hier amper 1 euro. Goed om te weten toch :) ??? De kampeerplaats is wel niet van de rustigste. Er loopt een treinroute langsheen de camping en er is ook nogal wat doorgaand verkeer 's nachts.
Na aankomst zoeken we ons een plekje aan het meer en de rest van de dag doen we niets, niets en niets.
21/07/13 Dagtocht Villingen
Km 54,81
Avs 15,3
Mxs 48,5
Terwijl België zich opmaakt voor de nieuwe koning, staat er voor ons een tocht van 51km gepland richting Villingen. Na een niet zo goede nacht (kinderkniën in je ribben, Mart die
slaapwandelt en gefoefel met de zelfopblazende matrasjes om de goede
hardheid te vinden), maakt een temperatuurtje van een 30° veel goed, maar onze nauwelijks opgewarmde spiertjes klagen toch als we na 1km al met een gemiddeld stijgingspercentage van 7% (max 16%) af te rekenen hebben. De rest van de rit tot in Villingen gaat over een glooiend landschap met wijdse vergezichten en prachtige natuur. Villingen zelf is een pareltje van een stad. Kleurrijke traditionele gebouwen, kasseistraatjes, bronnetjes met drinkwater en gezellige terrasjes. Na de lunchpauze duidt de kilometerteller 44°C aan in de zon, onder het rijden wordt het een heerlijk zweterige 38 graden. We passeren in het dorpje Birgachtal waar een dorpsfeest aan de gang is en gezien we opnieuw aan verfrissing toe zijn... Het is zowaar een echt ouderwets dorpsfeestje, met ponyritjes, een zelf in elkaar geflanst schietkraam en een vrij podium voor de plaatselijke (valszingende) jeugd. Er gaan vlotjes enkele halve liters bier binnen en het jonge grut laaft zich aan de apfelschorle. Ik stap zowaar licht aangeschoten de fiets weer op (nog een geluk dat ik drie wielen heb) om een half uur later alweer nuchter gezweet te zijn. Na Brigachtal gaat het namelijk richting Klengen en dat had beter Krengen geheten, want ook hier weer een gemiddeld stijgingspercentage van 8% (max 20%). Jeroen moet afstappen, want de 10km/u om rechtop te blijven op twee wielen haalt hij niet. Ik kan door in de kleinste versnelling, maar boven moet er serieus gerecupereerd worden. Ondertussen krijgen we een idee van hoe het moet zijn om beroemd te zijn, want overal waar we langskomen gaan de wijsvingertjes omhoog en wordt er heftig met het fotoapparaart gewerkt. Ook bovenop de helling stopt een wagen met een oud dametje om even een praatje te maken. Na het klimmetje volgt opnieuw een rustige weg naar de tent waar we verder kunnen bekomen van onze eerste heftige dag.
22/07/13 Transfertocht Donaueschingen - Engen
Km 46,3
Avs 17,3
Mxs 62,4
Vandaag hebben we reeds onze eerste transfertocht voor de boeg, naar onze tweede kampeerplaats in Engen, Camping Sonnental. In Oberbaldingen rekenen we opnieuw af met een zeer lange en steile klim tot in Öfingen. Ik speel het spelletje psychologisch en kijk tijdens de rit in mijn achteruitkijkspiegeltje, dan gaat de weg naar beneden... En zowaar, ik haal de top! Weliswaar spuit ik daarna de helft van mijn drinkfles op mijn hoofd leeg en drink ik de andere helft in één teug leeg, maar we zijn er weer! Een tijdje later komt ook Jeroen eraan, helaas alweer al stappend. 35kg kind en trets achter je aan weegt toch door op je snelheid, zeker als je naar boven moet. Gelukkig zijn we goed voorzien in de water voorraad (7L) en kunnen we na een kleine rust- en hydratiepauze weer aan de slag.
Na de lunch in Immendingen passeren we de Donauversickerung, de plaats waar de Donau voor 12km onder de grond duikt. We dachten iets spectaculairs te kunnen zien, dus parkeren we de fietsen en maken we de korte wandeltocht naar het dalletje om... droge stenen te zien. De kids vermaken zich wel even met het verleggen van wat stenen, maar ik vind het toch maar een dooie boel. De rest van de rit op weg naar Camping Sonnental verloopt rustig, met zelfs een hele lange, goede afdaling in het laatste stuk naar Engen, waar we ons even goed laten 'bollen' en we tot 55 per uur kunnen gaan. We vinden makkelijk de bordjes naar de camping, maar tot onze irritatie hebben de campingeigenaars zich vergist van naam en heet het dus niet Sonnental, maar SonnenSPITZ! We passeren twee keer een bordje met 'camping 350m', met zo een 250m ertussen en ondertussen gaat het maar omhoog en omhoog. Van dat lastige valsplat, met op het einde nog zo een meter of 10 kuitenbijten.
De camping zelf is netjes, met een zeer goede en erg propere sanitaire voorziening. De kranen blinken alsof ze net uit de verpakking komen en de douches zijn erg ruim en voorzien van schuifdeuren in plaats van die vieze gordijnen. De plaatsen waar we staan zijn wel niet schitterend: we staan op een klein strookje gras tussen de vaste campinggasten en niet op de korteduur plaatsen. Zo missen we wel wat activiteit, want de gemiddelde leeftijd van de vaste gasten reikt toch ver boven de 55. Er is een speeltuintje voor de kindjes, maar het is wat verwilderd.
Nadat we alle faciliteiten hebben aanschouwd, is het tijd voor DE afkoeling van de dag: het openluchtzwembad! Nog nooit in mijn leven een volledig zwembad in inox gezien tot nu dus. Twee grote zwembaden om baantjes te trekken, twee springplanken boven een deel van het zwembad dat tot 5m diep gaat, een wildwaterbaan en een glijbaan om u tegen te zeggen. Een beetje verder verscholen in het groen vinden we het paradijs waar we naar op zoek waren: twee kinderbadjes. Ze zijn aangelegd in terras en worden verbonden door twee grote glijbanen. Vers water wordt voorzien door een bronnetje nog een beetje hoger gelegen. Een grote paraplu over het zwembad voorkomt zonneslagjes. Handdoekjes uitleggen, de kindjes tonen waar we liggen en 3,2,1 start ... GENIETEN!
Pluspunt van de dag: de speeltuin beschikt over een 'death ride' tot groot jolijt van onze twee durfallen.
23/07/13 dagtocht watervallen van Schaffhausen
Km 65,79
Avs 14,8
Mxs 50,6
Er staat voor vandaag eigenlijk een lange en zware dagtocht van 67km naar de Bodensee gepland. Maar omdat we allebei al een beetje op ons tandvlees zitten én omdat we horen dat er regen komt de komende dagen én omdat we overmorgen de verplichte en erg zware transfer naar Birkendorf hebben, schuiven we de kortere dagtocht van morgen naar vandaag (54km volgens het boekje) en plannen we voor morgen een rustdag in.
De rit gaat richting Schaffhausen in Zwitserland. Via een relatief rustige en vlakke weg rijden we bijna ongemerkt de grens over. Het is maar dat we een eetstop maken net voor we opnieuw via een stijl stukje het dorpje Thayngen binnenrijden dat ik het kleine bordje langs de weg even ga bekijken. Blijkt het effectief de grens met Zwitserland te zijn... Even later bemerken we ook de vervaagde witte verfstreep midden door de weg. Geen paspoortcontrole, geen goederen aan te geven. Alleen rust en kalmte :)
Eens we aan de Zwitserse kant van de route zijn, lijken we wel in een compleet ander landschap terecht te komen. Daar waar de Duitsers iedere vierkante meter volgezaaid hebben met graan of mais, laten de Zwitsers het bos voor wat het is en rijden we dus langs een prachtig fietspad doorheen een erg bosrijke omgeving. Even later komen we op een groter fietspad richting Schaffhausen zelf, met naast ons een snelweg en nog eens ernaast de trein. Het is niet rustig, maar wel erg goed aangelegd en je volgt ook gewoon de kortste weg.
In Schaffhausen zelf is het even zoeken naar de Rheinfall, maar wegwijzers genoeg en ook daar zijn de fietspaden van goede kwaliteit. Er is zelf een ondergronds vijfwegenpunt speciaal voor fietsers en voetgangers. We rijden verder langs de Rijn tot we op het laatste stukje richting waterval zitten. Dat is een onverhard stuk met enkele pittige klimmetjes waar we helaas ook weer van de fiets moeten om die omhoog te duwen. Als we boven komen zien we bordjes staan die de fietsers in tegenrichting waarschuwen voor de steile afdaling: 20%... je mag die anders ook even aan het begin van de helling zetten.
De Rheinfall is een toeristische bedoening ontdekken we al snel. Er worden bussen vol Chinezen, Japanners, Koreanen en nog wat uitgespuwd die gretig de toegang van 4 euro pp betalen. Ook wij geloven eraan want de kids willen toch wel erg graag de waterval zien. Tja water is water. Machtig is het wel, je word er even stil van, maar je hebt het zo na 5 minuten wel gezien.
Bij ons vertrek zoeken we nog even naar een andere weg waarbij we het stukje van 20% kunnen vermijden, maar we moeten eraan geloven. Jeroen vindt het erg tricky om met zijn tweewieler op zo een steil en onverhard stuk naar beneden te sjeezen, maar uiteindelijk gaat ie toch heel stoer de berg af :)
De terugweg is dan nog eens een hele beleving voor de kids én voor ons, want het stukje Schaffhausen - Singen (D) maken we met de trein! Voor 20 euro zijn we gefixed: 2 volwassenen, 2 kids en 4 grote fietsen (liegeräder dass sind grosse Räder! volgens de ticketjesman). Hopelijk gaat de NMBS top op een mooie zomerdag toch ook eens te rade bij de Deutsche Bahn naar fietsvervoervriendelijkheid toe. Kleine jongens worden groot denken we en dus moeten de jongens zelf hun Trets op en van de trein halen. Makkie, want alle perrons zijn gelijk geniveleerd met de aankomende trein, er zijn hellingen voorzien ipv trappen of liften waar er daarvoor plaats te kort was.
Vanuit Singen is het nog een 20km naar de camping. We zijn redelijk laat terug omdat we de weg kwijt raakten en ook nog boodschappen deden. Het laatste deeltje naar de camping gaat voor mij dan ook erg traag gezien ik zowat de zwaarste lading ooit meeheb op mijn fiets (twee tassen vol, trets en Mart). We zijn een beetje overenthousiast geweest in de Lidl.
Gelukkig is het weer niet overenthousiast geweest, want we zijn nog maar net aan de tent als er naast mij een hagelbol van ongeveer anderhalve cm doorsnede neervalt. 3 seconden later volgt een ware zondvloed die het makkelijk volhoudt tot de volgende ochtend.
Uitspraak van de dag: Ja maar papa, jij wandelt de hele tijd! - dixit Gust
24/07/13 rustdag
Platte rust vandaag. De hele nacht regent het vrolijk en onverminderd door. Na het ontbijt slaan we aan het knutselen met de jongens om de verveling tegen te gaan. Naar de middag toe wordt het droger en droger en piept de zon al af en toe eens door. Na het middageten ziet de hemel er blauw genoeg uit om naar het zwembad toe te gaan. We proberen een binnenwegje uit langsheen de campinggrens zodat we de 'grote' weg niet opmoeten. In een wip staan we er. Het is er erg druk, we moeten vechten voor ons plekje.
25/07/13 Transfertoch Engen - Birkendorf
Km 54,58
Avs 12,5
Mxs 53,6
Een schitterende route waar wel enkele pittige klimmetjes in
voorkomen, schrijft onze routebeschrijving. Maar we zijn gewapend! Ook onze reisbegeleider lichtte reeds een tip van de sluier dat deze route wel eens de zwaarste van al kon zijn, gezien de paar zeer steile beklimmingen. We waren dus mentaal voorbereid dat het een zware dag zou zijn. Maar niets kan je voorbereiden op een tocht waarin een 'klimmetje' er eentje op de Kalvariebergstrasse blijkt te zijn (en die straat heeft zijn naam echt niet gestolen) en het 'steile stukje' er eentje van anderhalve kilometer lang 15% is. We eten een ontbijt in drie gangen: pistolets, een halve kilo yoghurt met proteïnevlokken en een reuzenomelet.
De rit begint wat in mineur, want de wolken schudden hun natte wollige vacht nog eens uit. De verkleedpartij gaat van start, maar die is van korte duur. Na een uurtje rijden hebben we immers ons eerste klimmetje te pakken: 12%. Beneden de berg regent het, bovenaan schijnt de zon onverbiddellijk hard. Halverwege staat er dus meer water IN je regenkledij dan erOP. De kinderen worden van de tretsen gehaald en Jeroen gaat weer stappend verder wegens geen kans meer om het minimum van 10km/u te halen. Ik blijf met mijn drie wielen gelukkig overeind en kan dus weer in kleinste versnelling doorpeddelen. 'Es ist vollbracht' preekt Jesus bovenaan de berg. Er is voor het eerst in de reis geen enkele berg meer hoger dan waar we staan.
Gelukkig gaat de route daarna weer bergaf, want dat is altijd wat je voor ogen moet houden: venijn op de helling, geeft een afdaling zonder kwelling! Rond de middag stoppen we even op de struisvogelboerderij in Blumberg die de reisbeschrijving aanbeveelt. Het blijkt een erg rustige plek te zijn, voorzien op picknickers. In de wei staat een lange rij biertafels, er is een barbecue voorzien en een afdak in geval van regen. De hofwinkel heeft ook een welgevulde frigo en dus laven we ons in no time aan een frisse pint terwijl ook de boterhamdoos gretig geledigd wordt. Na Blumberg gaat het richting Fützen waar we een lekkere afdaling van 15% voorgeschoteld krijgen. De weg ligt nat en de autos razen voorbij, dus ik hou mijn hartje en mijn remmen goed vast. Sneller dan 25 per uur gaat het niet. De remmen zijn volledig dichtgeknepen en op het einde van de afdaling staan ze te stomen in (alweer) de regen! We zijn nog eens beneden.
Na Futzen wordt het landschap weer glooiend (op zijn Zwarte Wouds glooiend!) en komen we na een afdaling zelfs onze buren Jos en Albert weer tegen. Zo slecht zijn we dus nog niet aan het rijden. Jos en Albert rijden met e-bikes en weten ons te vertellen dat ze elk al één van hun twee batterijen verbruikt hebben... We zitten halverwege de rit...
Tot in Stühlingen rijden we opnieuw langs een onverhard weggetje aan de rand van het bos en kunnen we weer even op adem komen. Als we in Stühlingen langs een fietswinkeltje passeren, stoppen we voor extra remplaatjes voor Jeroen. Die heeft weinig vertrouwen in de 'afdalinkjes' die op de 'klimmetjes' volgen en wil voor de zekerheid nog een extra reservepaar plaatjes. Ik ben eergisteren op de tocht naar Schafhaussen ook op miraculeuze wijze één van de twee vijzen in mijn klikplaatjes van mijn schoen verloren, dus ik kijk meteen ook daarvoor, is dat dan ook weer in orde en kan ik mijn schoen weer gewoon van mijn pedaal klikken zonder luid gevloek.
Hierna gaat het richting Bonndorf en het wegbordje voorspelt niet veel goeds. Bij Bonndorf staat ook al meteen 8% vermeld. Ondertussen is de regen al lang vergeten en slaat de zon weer onverbiddellijk op onze fietshelmen neer. De thermometer op de kilometerteller toont een vrolijke 37° aan. Nice!
De eerste kilometer is al een kuitenbijter van formaat. De 8% lijkt niet overdreven en ik ben blij als ik in de verte een plat stukje zie waarvan ik veronderstel dat het het einde van de klim is. Wanneer ik daar aankom zakt de moed me echter even in de schoenen. De weg maakt een U-bocht en gaat gewoon vrolijk aan 8% verder. In de bocht prijkt het bordje 'Kalvarienbergstrasse'. Me dunkt dat het een kalvarietocht wordt. 3km, 1 uur en een stukje van 30,5% (!!!) verder zijn we boven. Voor de tweede keer is er niets hoger dan waar we staan. Een 'yes, we can' gevoel overkomt ons en vooral ook blij om te zien dat we weer boven zijn. Voorlopig dus geen hellingen meer voor ons, alleen maar afdalingen. Op kilometer 47,5 volgt volgens het boekje nog eens een 'pittige klim' van 1,5km. De laatste van de rit. Het neusje van de zalm. De kers op de slagroomtaart. De slag van de hamer vooral. Wanneer we deze pittige klim ondernomen hebben, zijn al onze waterzakken leeg, ben ik 2kg afgevallen en zijn mijn ogen rood doorwaterd van het zoute zweet wat er continu ingedrupt is. Boven aangekomen zien we opnieuw het waarschuwingsbordje voor de steile afdaling: 14% ... Voor de derde keer vandaag is er geen enkele berg hoger dan waar wij staan.
Er wordt ons aangeraden om voor we naar de camping gaan ook nog even boodschappen te doen. In Birkendorf is er één supermarktje: de Edeka. Snikheet is het er. De koelkasten kunnen het tempo van koelen niet aanhouden en dus is alles zowat lauwwarm. Ik ben al lang blij dat er geen vers vlees in de koeltoog ligt, want dat zou me toch een stinkboel worden. We stellen ons tevreden met een stevig bord spaghetti vanavond.
De camping Schlüchttalcamping ligt in een dalletje omgeven door hoge bossen. Het is er erg rustig en de losse staanplaatsen (er zijn opnieuw een heleboel langetermijn plaatsen) liggen in een open plek in het bos. Overdag dus lekker veel zon, maar naar de avond toe snel schaduw en dus ook afkoeling! Het sanitair is niet zo proper en verouderd, alhoewel het volgens de campingsgidsen wel beter ingeschat wordt dan dat van de camping in Engen. Maar het beste van al: er zijn veel kinderen! Mart en Gust maken al snel enkele vriendjes en we horen en zien ze niet meer voor de rest van de avond.
Algemene indruk van de dag: pff, PPfffer, PPPFFFFst! Maar... wel een erg, erg mooie route, ondanks de vele 'klimmetjes'. We hebben tijdens de afdalingen erg genoten van de mooie natuur en bovenop de bergen van de vergezichten.
Es ist vollbracht - dixit cool dude Jesus
26/07/13 Rustdag bis!
Om verder te bekomen van gisteren besluiten we om opnieuw een extra rustdag in te lassen. Op een 600tal meter van de camping is er de naturena zwemvijver en we plannen een dagje zwembadkantliggen. De dagtocht naar de Wutach Schlucht (de Grand Canyon van het Zwarte Woud!) schrikt ons toch wat af na gisteren.
In de voormiddag blijven we lekker luieren aan de tent terwijl de kids nog wat knutselen, voetballen, tennissen, rondcrossen, ... met hun vriendjes. In de namiddag kloppen we zon.
27/07/13 dagtocht Waldshut - Tiengen
Km 57,87
Avs 14,8
Mxs 60,4
Het bewijs dat we erg hoog moeten zitten (we hebben helaas geen topografische kaarten bij) levert zich in de dagtocht naar Waldshut. De eerste 20km (!!!) gaan alleen maar dalend. Aan een heerlijke 30km/u zoeven we langs een prachtige, rustige autoweg naar beneden. Net voor aankomst in Waldshut krijgen we toch nog te maken met een steile helling, maar het kan ons goede humeur niet bederven.
Waldshut blijkt een hele mooie, oude vestingsstad te zijn. Eens de stadspoort doorgereden kom je in een prachtige verkeersvrije straat terecht met een grote keuze aan boutiekjes en terrasjes. Midden de straat loopt een klein beekje, nu en dan onderbroken door een fontein waar menig kind (en volwassene) verfrissing zoekt. Krachtvoer doen we op bij alweer een Italiaan, gezien de Duitse keuken in onze ogen onbestaand is (wurst und Schnitzel kan je moeilijk koken noemen). In de krant lazen we deze morgen dat het vandaag tot 44° kon worden. Onder de paraplu op het terras stijgt het kwik in ieder geval tot 40°. Na het eten installeren we ons op de boord van een fontein terwijl de kids in het water spelen. Het duurt niet te lang voor bij ons ook de kliksandalen afvliegen en de voetjes in het frisse water belanden.
Gezien het onbestaande aanbod vers vlees in de Edeka in Birkendorf riskeren we het om aankopen te doen in de Rewe van Waldshut. Vacuumvlees kan het volgens mij uithouden tot daar in een warme temperatuur, en anders kan het alvast maar gekookt zijn...
De route terug loopt via Weilheim en ook daar prijkt reeds een '7%' op het fietsbordje. Gelukkig duurt de klim niet te lang, want de kilometerteller toont ondertussen een plakkerige 43°C tijdens het rijden! Na de klim volgt een prachtige route richting Ühlingen. We rijden ongeveer 11km op een rustige, licht stijgende autoweg doorheen het Schluchttal. We vangen een glimps op van wat de Wutach Schlucht moet zijn langs deze weg. Na deze weg wordt het toch nog een kilometer of 4 goed doortrappen, want Birkendorf ligt natuurlijk op een hoogte, remember? De laatste 2,5km zijn dan weer dalend tot aan de camping. Ondertussen geeft de zon nog altijd van katoen en ik ben voor de eerste keer toch tamelijk van slag. Tijdens de laatste beklimming zag ik nu en dan al sterretjes en bij aankomst op de camping had ik de koude daver op mijn rug. Fiets aan de tent deponeren en naar de dichtstbijzijnde kraan lopen was de boodschap. Ik heb me er letterlijk ondergelegd om te drinken en mijn hoofd af te koelen tot de eigenaar van de dichtste caravan mij kwam storen om te zeggen dat we toch wel erg 'extreme Sachen machen in solche Temperaturen'.
Zot als we zijn springen we daarna in onze zwemkledij op de fiets naar de zwemvijver. Ze jagen ons als laatste van die avond buiten rond een uur of 8.
28/07/13 Rustdag tris!
Ik hoor je al denken: wat een slappelingen, alweer een rustdag. Maar nee hoor, deze was gewoon ingepland! En zwembadkantliggen is ook best vermoeiend hoor! De dag wordt afgesloten met een regenbuitje tot in de vroege uurtjes.
29/07/13 Transfertocht Birkendorf – Titisee
km 28,64
avs 10,8
mxs 40,7
Deze dag staat voortaan bekend als DE mottigste, uitputtendste en vooral ook NATSTE dag van onze fietscarrière. Het regenbuitje was in een volhardende bui van formaat, want het goot letterlijk de hele nacht door. Omdat we een verplichte rit hadden vandaag was het geluid van de regen op de tent vannacht niet zo slaapverwekkend als anders geweest. Nee, ik had liggen luisteren wanneer het nu eindelijk eens zou minderen. En als ik al het idee had van 'ja, nu wordt het toch wel stiller', dan kwam er opnieuw een vlaag van jewelste aan. De weermannen van de krant beloofden droger weer 'in de namiddag'. Maar ja, 16 - 17 uur, dat is ook nog in de namiddag. En dus trokken we onze droogste schoenen aan om rond 11u aan te zetten richting Titisee.
Het bleek echter een desastreuze dag waarin we blijkbaar al na 500m verkeerd gereden waren wegens onduidelijke wegbeschrijvingen. We maakten er het beste van, maar na amper 12km (waar we bijna anderhalf uur over reden) waren de kinderen al nat tot op het ondergoed. Gelukkig hadden we een complete reserveset kledij voor hen mee en al onze handdoeken, dus in het eerste het beste bushokje verwisselden we hun kledij en wreven we ze weer warm. We zaten ook weer min of meer op de goede weg, dus we dachten: volhouden!
Alleen hield het gesukkel niet op. Op de duur begonnen we dan maar bordjes te volgen van de eerstvolgende grote stad op onze kaart: Schluchtsee. Rond km 28 waren we daar eindelijk aangekomen en stonden bij mij de tranen al even hoog als de Schluchtsee bij hevig regenweer. De kinderen waren alweer doornat en stonden te bibberen op hun benen. Verslagen door de natuurelementen belden we rond 16u30 naar onze reisbegeleider om ons te komen oppikken. Jeroen had ondertussen een supermarktje gevonden waar ze ook kinderkledij verkochten en dus haalden we voor hen nog eens een verse set. Bij de lokale Italiaan bestelden we warme cecemel met slagroom en pasta-to-go. Mijn moederhartje zag al even blauw als de kids hun lippen :( Ik heb nog nooit zo een schrik gehad om binnen de week met hen incl longontsteking in het ziekenhuis te belanden als toen. Maar ze zijn harder dan we denken en die spartelden zich sneller door het avontuur dan wij. Onze reisbegeleider had nog een onaangenaam nieuwtje voor ons, want ook in Titisee had het erg geregend en voor en onder onze tent had zich een enorme plas water verzameld. Gelukkig had hij wel voor een oplossing gezorgd en waren er twee grote vlonders gelegd zodat we toch droog in onze tent konden komen.
Bij aankomst op de camping Bankenhof stonden Jos en Albert ons ongerust op te wachten. We vlogen elkaar letterlijk in de armen van ontlading. En alhoewel de regen toen al ongeveer gestopt was, waren er bij mij nog wel enkele waterlanders te ontwaren.
De camping was na zo een dag een waar paradijs. Heerlijk propere en ruime douches en lavaboruimtes en voor de kids een apart kindersanitair: twee kleine toiletjes, twee kleine douches met grappige douchekoppen, een babybadje en lavabootjes in verschillende hoogtes. Ze waren in de wolken! En vooral: hele hordes kinderen!
30/07/13 Dagtocht Freiburg
Na een heel goede nacht, staat vandaag een uitstapje naar Freiburg gepland. Je kan de tocht gedeeltelijk met de fiets maken, maar na gisteren hebben we er even genoeg van en dus gaan we met de bus en de trein ernaartoe. Via de camping kan je genieten van de Konuskarte, waarmee je gratis alle openbare vervoer kan gebruiken.
De rit met de trein is een beleving voor de kinderen. Het voert ons over een éénsporig traject doorheen de bergen waarbij we vaak even door een tunneltje moeten. In één station moeten we even wachten omdat de tegenliggende trein wat vertraging heeft.
Freiburg is de moeite waard voor het bezoeken... als je wil shoppen. Het is een erg gezellige studentenstad met heel veel fijne boetiekjes. Ook hier loopt er weer overal water door de straten, dus de kids hebben weer de handen vol met blaadjes laten lopen door de stroompjes en enthousiast 'mama mama kijk' te gillen.
In de namiddag bezoeken we het archeologisch museum met de kids. Echt een aanrader! Er liep een kindertentoonstelling over de ijzertijd waarbij ze zelf vanalles mochten uitproberen. De rest van het museum is ook erg fijn om te bezoeken en interactief opgebouwd. Je bent er een uurtje of twee zoet mee.
De treinen terug naar Titisee vertrekken wel erg snel, de laatste met een busverbinding naar de camping vertrekt al om 17u10. De allerlaatste trein om 18u10. Omdat we geen zin hadden in de wandeling van 3km tot de camping, verwenden we onszelf met een taxiritje :)
's Avonds begint het bij onze tent op de buitenschoolse opvang te lijken. Hele hordes kinderen troepen er samen om bellen te blazen, watergeweergevechten te doen of een internationaal befaamde voetbalploeg samen te stellen.
Barca, Man u, Feyenoord en KSV Roeselare in één - van links naar rechts
31/07/13: dagtocht Titisee-Neustadt
km 28,5
avs 13,1
mxs 46,8
Vandaag staat een relatief korte tocht van 37km naar Neustadt gepland. Helaas loopt ook vandaag weer één en ander verkeerd met mijn anders onfeilbare coördinatie en rijden we per ongeluk volledig rond de Titisee waardoor we na een half uurtje alweer bij ons eigen camping uitkomen :) Hilariteit op een laag pitje... wij dus weer rechtsommekeer en terug naar het centrum van Titisee tot op het punt waar we zeker goed zaten. Alleen moesten we daar volgens mij opnieuw een erg steile route omhoog. Jeroen zag al zijn moed in de schoenen zinken en achteraf gezien was dat bij mij ook het geval, maar ik geef niet graag op. Dus wij het pad omhoog, alweer te voet, want google earth verteld ons later dat ook hier weer stukken tot 25% terug te vinden zijn. Onderweg vragen we waar deze weg naar leidt aan een nordic walkend echtpaar. Naar Saig weten ze ons te vertellen. Pal middenin de ronde die we vandaag moesten maken. En waarom we in godsnaam deze weg wilden nemen met onze fietsen, vroegen ze zich af. Tja, dat vroeg ik me na 200m ook af mevrouw en meneer. Dan maar doorsukkelen naar boven en in het restaurant daar konden we rekenen op de hulp van de chef kok. Die zette ons weer op de goede weg en uiteindelijk belandden we na slechts 3km al Neustadt!
We belandden in Bistro Villinger, wat een absolute aanrader is. Een erg fijne keuken en niet duur. Versgeperste smoothies à 2,5 euro, dat doen ze hen in België niet na. We trakteren onszelf ook op een dessertje en vatten daarna de terugroute aan. De route Neustadt - Titisee loopt langs een prachtige autoweg in een uitgestrekt dal. Onder een verkoelend briesje cruisen we terug naar de camping.
Vanavond panfluitconcert op de camping. De kinderen amuseren zich rot, mama en papa lachen groen.
01/08/13 Transfertocht Titisee – Donaueschingen
km 56,46
avs 17,3
mxs 62,8
Het is weeral de laatste pakochtend van deze reis. Vandaag fietsen we opnieuw naar onze eerste camping waar ook onze auto staat te wachten.
Op mijn vakantiedagboekje staat in vette grote letters: PRACHTIG !!!!!!!!!! te lezen en na een kleine week thuis te zijn, is dat gevoel nog altijd niet verdwenen. Dit is ongetwijfeld de mooiste rit van de hele vakantie.
De eerste 12km van de rit gaan over licht glooiend (onze standaard licht glooiend) landschap langsheen een rustige autoweg tot in Waldau. We genieten van de zon op onze snoet en kunnen aan een gezapige 23-25 per uur doorcruisen. Na Waldau werden we door onze routebeschrijving gewaarschuwd voor een sterke klimming gedurende 2,3km. Vooraleer we deze klim aanvatten lunchten we in de schaduw van het zoveelste kruisbeeld langs de weg.
Achteraf dachten we: meer van dat! De klim was een doenbare klim voor ons. Gemiddeld 8% stijging met een paar uitschieters tot 23,6%, maar ook met wat vlakke stukken en kleine dalinkjes om te recupereren. Jeroen heeft heel de weg kunnen rijden, behalve dat ene steile stukje van 23%, maar tegen dan waren de kids ook al lang blij dat ze nog eens mochten wandelen, dus erg vonden ze het niet om uit te stappen. Het uitzicht boven is er eentje om je mond te laten openvallen. We staan er op 1110 meter hoogte (Wikiwandereck) en hebben een prachtig uitzicht op het dal waar we net uitkomen.
De goede klim gaf ons vleugels voor de rest van de rit. Na het klimmetje volgt een 20 kilometer lange afdaling op een goede autoweg met goed zicht op voor- en tegenliggers en dus laten we ons eens goed vliegen. Met een maximum van 62,8 km/u vlammen we door het dal naar beneden. Eens beneden nemen we de Bergtalweg richting Donaueschingen. Dit is de mooiste route van de hele vakantie. Het is een onverharde boswegel, maar van goede fietskwaliteit. Je rijdt langsheen een riviertje en afwisselend rijdt je in de zon of onder een prachtig groen afdak. Er zit nabij Hüfingen nog een klein stukje klimmen in, maar dat kan ook de pret niet bederven. We hebben er zin in! In Hüfingen houden we een ijsjesstop vooraleer we de laatste 10km aanvatten. Naarmate we Donaueschingen naderen komen we op bekend terrein en op het eind volgen we zelfs niet meer de kaart, maar de route die we al kennen van onze eerste tochtjes hier vorige week. We volgen de Donauradweg tot in het dorpje en steken dan zo door naar de camping.
Bij aankomst alleen maar vrolijke gezichten. De rit van vandaag was deugddoend.
02/08/13 Rustdag Vier!
km 15,6
avs 17,9
mxs 27,5
De krant voorspelt voor vandaag ook weer een erg hete dag. Ik sta erop om toch te gaan fietsen, want het is onze laatste dag hier, maar uiteindelijk delf ik het onderspit en krijgt Jeroen zijn zin. Het wordt een dagje meerkantliggen. En gelukkig maar, want om 13u34 wijst mijn kilometerteller een verzingende 51°C aan in de zon! De citronellakaarsjes staan gesmolten op de keukenblok in de tent en het leven op de camping beperkt zich tot het bijvullen van glazen en het doorzagen van grote bomen tijdens de middagdutjes. Op de veldbedjes onder de bomen voor onze tent zakt de temperatuur tot een zweterige 38°. Rond 16u slaan bij Jeroen dan toch de fietskriebels toe en besluiten we nog snel even de doorsteek naar Donaueschingen te maken om een terrasje mee te pakken. Bar Central bevalt ons wel en de Caipirinhas gaan er vlot in. De kinderen hebben een fontein om in te spelen en mama en papa hebben voor het eerst in 14 dagen weer wifi. Wat een festijn!
03/08/13 Einde fietsvakantie.
Tis weer voorbij die mooie zomer... Tijdens het inpakken komen we nog één ongemak tegen. één of andere onverlaat heeft een deel van onze dakdrager voor Jeroens fiets gestolen. Nog een geluk dat ie de rest heeft laten staan, anders hadden we wel een probleem, maar leuk is minder. Tegen 10u zit alles alweer in de auto, hebben we afscheid genomen van de buren en zijn we vertrekkensklaar voor alweer 800km richting... THUIS!
Overall:
km 408,55
avs 14,87
mxs 62,8
Meer fotos vind je hier.
