donderdag 21 juni 2012

De familie breidt uit!

Superdruk op het werk en dan 3 dagen zonder internet... het doet wat met een mens. Ik begon waarlijks afkickverschijnselen te tonen! Maar het houdt niet in dat we bij de Vercruysses hebben stilgezeten. Of moet ik zeggen: stilgelegen???

Met enige trots stellen wij dan ook onze familie-uitbreiding voor:


De Hase Kettwiesel en de Hase Trets... Of hadden jullie iets anders in gedachten misschien?

Om de tijd tot aanschaf van een nieuwe ICE te overbruggen en mijn lighonger te stillen, hebben we een 'batje' gedaan op marktplaats :) De Kettwiesel was van die prijsorde en onderhoudsstaat dat ik hem echt niet mocht laten gaan. Om 23u45 gepost op marktplaats en om 00u50 verkocht aan 100 euro onder de vraagprijs! Wie was er ook alweer de aankoper onder ons dak? Jeroen? Eat this darling!
En de Trets, tja, daar zaten we al een tijdje op te jagen. Maar de vraagprijs was iets te hoog naar ons idee. De verkoper zette hem nog op marktplaats om ons te bewijzen dat ie meer kon krijgen, maar haalde via de biedingen uiteindelijk toch nog minder dan ons finaal bod. Eenmaal, andermaal, trets verkocht.
Op 9 juni mochten we onze nieuwe familieleden gaan oppikken. Om 6u30 waren we al op de baan. Helemaal tot in Zwolle, waar we hartelijk welkom werden geheten door de Trets-verkoper. De trets zag er ok uit en uiteindelijk kregen we er nog een bagagerekje bij ook. Een bakkie koffie, trets in de koffer en dan naar Voorburg om de Kettwiesel op te pikken. 
Ook daar werden we goed ontvangen en de fiets was echt in goede conditie. Ik helemaal tevreden en na enig puzzelwerk in de koffer, waren we weer op weg naar huis.

Mart, onze oudste zoon, had op de Fiets ze! dag in Roeselare en op Spezi in Germersheim al eens van de Trets kunnen proeven. En dat was hem blijkbaar nog steeds bijgebleven. Want toen we hem vertelden dat we de Trets gingen ophalen, ging hij zowat door het dak van enthousiasme. Toen we de kids na ons ophaalrondje gingen oppikken bij mijn ouders, hebben we wel nog één klein afspraakje gemaakt met Mart... Geen Trets voor Mart als hij niet op twee wielen leert rijden... Van een wortel voor de neus hangen gesproken....

Op zondagmorgen verorberde Mart gezwind 4 sneden brood en terwijl hij zijn laatste hap aan het wegkauwen was, was hij ons al aan het opjagen om ook onze boterham op te eten, zodat we konden gaan fietsen op twee wielen.
Zo gezegd, zo gedaan en dus stonden we om 9u op het grasveldje in de wijk. Mét fiets en zónder zijwieltjes. De petanquende oudjes keken vertederd naar het tafereeltje en toen het fietsen - na amper 15 minuutjes oefenen - lukte, kreeg hij er zelf een klein applausje bij. Ik was nog niet uitgeglimd van de trots toen Mart mij zei: Zo mama, nu kan ik fietsen op twee wielen, dus nu gaan we met de Trets rijden.  Was het leven maar altijd zo simpel en mooi :)



En zo zaten we nog voor de middag met zijn allen op de fiets om een testritje te maken. Mart supertevreden met zijn topprestatie en met de Trets en Gust apetrots dat hij ook eens op de ligfiets van Mart mocht.



De Kettwiesel is nu reeds twee weken in gebruik voor mijn woon-werkverkeer. Met zijn omgekeerde wielbasis ten opzichte van de ICE Sprint was het weer even wennen om te rijden. Vooral bij het 'demarreren' is het aangeraden kalm aan te doen, want je verduwt zo het wiel. Daarnaast was het ook weer even zoeken naar de juiste versnelling om soepel rond te draaien tijdens mijn dagelijks ritje. Ik vreesde even dat het niet zo snel vooruit zou gaan met slechts één blad vooraan en in totaal dus amper 9 versnellingen, maar het vlot wonderbaarlijk. Enig gegoogle vertelt mij dat ik met het gemonteerde blad toch vlot 32-33 km/uur moet halen met 80 rpm. 'Meten is weten' denk ik dan en inderdaad, +30 per uur lijkt meer dan haalbaar.

Daarnaast was ik al een paar weken in blijde verwachting van mijn nieuwe fietskledij. Op Spezi hadden we kennis gemaakt met de recumbent kledij van het sloveense Kangaroo 'Pockets where you need them'. Hoewel de stand op Spezi erg bescheiden was, straalde de kwaliteit en de professionaliteit van respectievelijk de getoonde kledij en de standhouders. Ik was meteen verkocht voor het enige tentoongestelde model voor dames. Een pasbeurtje later lag de bestelling vast. De broek zat heerlijk. Nergens vervelend tegengetrek of gespan, lekker hoge taille en gemaakt van een zachte stretchstof. Het shirtje heeft een mooie vrouwelijke snit en zat als gegoten. En zoals hun slogan al zegt: er zitten twee ruime zakken vooraan op de buik. Ook qua prijs zitten ze goed. Het shirt kost 40 euro, het broekje 35 en voor verzending wordt 10 euro aangerekend. Betalen kan via paypall of overschrijving.
Ik rijd nu twee weken met de kledij en heb deze bij wijze van test iedere avond gewassen in de machine op 30° en daarna 40 minuutjes in de droger gestopt. De kledij ziet er nog uit als bij ontvangst! Dat kan ik niet zeggen van bijvoorbeeld de fietskledij van Decathlon. Als je daarmee eens te lang langs een kettingsbuis sleept of het metalen frame van een WaW, dan begint de stof al te pulken. Maar hier... niets van aan te merken. Tis maar dat ik nu genoeg zomerkledij heb of ik bestelde er meteen nog een setje. Nu wordt het wachten tot de winter ;)
In ieder geval een aanrader! Hun website vind je hier.


maandag 4 juni 2012

argh argh argh

Bovenstaande titel is de perfecte samenvatting van mijn tochtje Roeselare-Passendale-Roeselare. Met de bakfiets! Wat op zich toch een applausje verdiend, want ondanks de striemende regen en de helse wind, heb ik het toch maar weer geflikkerd. 

Ik moet zeggen, twas een echte powertraining. Daar we zaterdag nog aan het grappen waren over een powertraining als voorbereiding op onze fietsvakantie...


... dan was het vandaag 'serious business'. Regen regen regen en wind wind wind. Daarbovenop hadden mijn bakfietsspieren een 4-tal weken platte rust gehad. Ik had ze gisteravond nochtans gewaarschuwd, maar ze zijn soms nogal hardleers... Deze morgen kraakten en zuchtten en puften ze dat het geen naam had. Deze avond waren ze al weer wat beter voorbereid, en gelukkig maar ook. Ik moest zelfs bergaf in de kleinste versnelling trappen om vooruit te geraken!

Tegen de tijd dat ik deze morgen in Passendale aankwam, zaten mijn regenvestmouwen vol water. Gene zever, ik stap van mijn fiets en het water gutst gewoon uit mijn mouwen. Ongezien!
Wat nog meer ongezien is, is het feit dat ik zelfs met mijn bakfiets nog steeds een 'car magnet' ben. Ongelooflijk maar waar, maar sommige bestuurders zien zelfs een bakfiets van dicht niet afkomen. Met zijn lengte van 205cm, zijn breedte van 83cm en een zithoogte van 93 cm zou je toch denken dat ie gezien wordt. En mocht dat dan toch nog niet opvallend genoeg zijn, dan moest deze morgen de flikkerende 2watts LED, de knalrode huif en zéker die verzopen fietster in fluogele regenjas toch hun werk gedaan hebben. Maar nee hoor. In de Passendalestraat ben ik opnieuw tot 2 maal toe gecoupeerd geweest op het fietspad. Je moet weten dat de Passendalestraat eerst fel omhoog gaat, om daarna even fel weer naar beneden te gaan. Met de ligger haal ik daar makkelijk snelheden van 35-40 km per uur. Met de bak geraak ik toch zeker aan 25-30. Nu was ik deze morgen al maar aan een 10-15 aan het rijden EN met de handen op de remmen, gezien de felle zijdelingse wind en de slagregen. En gelukkig maar, want ik mocht de remmen loeihard dichtknallen. Ik had wel een idee over wat er zou gebeurd zijn bij mooi, droog weer en dat was niet zo prettig...

Vanavond dan ben ik de door een haastige chauffeur bijna uit de bocht gereden. Hij stak mij over op zo een 5 meter van een T-kruispunt. Waar hij natuurlijk moest wachten achter een andere wagen en waar hij natuurlijk nauwelijks plaats liet om mij te laten passeren (terwijl de weg echt wel breed genoeg is op dat punt). Gezien ik in no time hem weer ingehaald had, reed ik aan een slakkegangetje naast hem door zodat ook ik aan de straatkant kon gaan wachten om over te steken. Ik zie hem nog naar rechts kijken om te zien waar ik ben en toch rijdt hij zo rechtsaf. Spijtig dat ik gisteren die pinnen van mijn naven gehaald heb, anders had ie nu een mooie kras in zijn passagiersdeur.

Vanavond heb ik nog een mailtje gestuurd richting Politie ArroIeper, de ruimtelijke ordening van Moorslede en de eerste schepen van Passendale omtrent twee gevaarlijke fietsoversteekplaatsen in de Stationsstraat.
De eerste is ter hoogte van de Passendalestraat, waar de fietsoversteekplaatsen net geplaatst zijn op het moment dat autos uit zone 30 in een zone 70 terechtkomen. Onverantwoord optrekken dus... Het is nochtans een oversteekplaats die veel gebruikt wordt door de jeugd voor het schooltje verderop in de straat.
De tweede is ter hoogte van mijn werk in Passendale. De oversteekplaats ligt op een slecht verlicht stuk en bovendien midden in een loodrechte baan zonder snelheidsremmende maatregelen. Crossen dus... Zelfs ik steek soms met een bang hartje over op die plaats.








Maar goed, ik moet er ook bij zeggen dat er vandaag ook minstens 3 vriendelijke chauffeurs mij het leven makkelijk hebben gemaakt. Ze gingen spontaan aan de kant in een smal weggetje of lieten mij oversteken terwijl zij eigenlijk voorrang hadden. Ze verdienen een pluim !!!

Maar het zaligste van al van deze dag, was toch het moment waarop ik, met de wind op kop en twee kids in de bak, vanuit bijna stilstand een bukker voorbij demarreerde. Die 'Ja Man' van die vent en zijn verbaasde blik waren geld waard!


zaterdag 2 juni 2012

Scheef zadel op de bakfiets

Bij aanschaf van mijn bakfiets heb ik er meteen een breed, 'kloek' zadel op laten zetten. Ik ben geen slanke anke en wilde toch wel enig comfort onder de poep :) Nu had ik altijd al de indruk dat het zadel ietwat afhelde naar de rechterkant. Niet veel hoor in het begin, maar toch wel voelbaar. Maar na een tijdje word je dat gewend natuurlijk en voel je het zelfs niet meer.
Nu Jeroen ook wat met de bakfiets is beginnen rijden en hij het zadel hoger zet, is het precies nog veel erger geworden. Vanavond heb ik even de tijd genomen om het probleem nader te bekijken, want het is echt niet meer aangenaam rijden.

                                                      Zadelstand voor...

Ik heb er het origineel zadel bijgenomen, wat wel recht op de zadelpen gemonteerd kan worden en beide eventjes vergeleken. Op het eerste zicht niks op te merken. Ik dacht dat het aan de veren lag, misschien dat die verschillend waren in grootte. Maar ook daar niks te zien.

                                              Links: origineel zadel, rechts: nieuw zadel
 
Tot ik de stangen bekeek waar de klem van de zadelpen aan bevestigd wordt. Die blijken gewoon helemaal scheef gemonteerd te zijn. Niks mee aan te vangen dus. Ik heb dan maar wat gewrongen en geduwd en getrokken aan de positie van het zadel in de klem van de zadelpen tot het zadel min of meer recht stond. En het is me min of meer gelukt ook! In ieder geval gaat er wel nog een mailtje richting bakfietsinfo.be om te zien wat we hiermee kunnen aanvangen, want volgens mij gaat het hier om een echte productiefout.

                                                             Scheve bevestigingsstangen

                                        Opgelost door een ongelijke stand van de klemmen

                                                        Zadelstand na...

Daarna heb ik ook nog de remmen aangespannen (mijn mama die op woensdag de bakfiets gebruikt om de kids op te halen, had geklaagd over een te slappe rechterrem) en de hele fiets een beurt gegeven met een vochtig doekje. Hij was ronduit smerig van alle pollen en de regen. Nu blinkt hij weer in zijn hout - en aluframe :)
Mijn bakkie is weer helemaal rijklaar voor morgen!

                                                                 Vies!!!