Bovenstaande titel is de perfecte samenvatting van mijn tochtje Roeselare-Passendale-Roeselare. Met de bakfiets! Wat op zich toch een applausje verdiend, want ondanks de striemende regen en de helse wind, heb ik het toch maar weer geflikkerd.
Ik moet zeggen, twas een echte powertraining. Daar we zaterdag nog aan het grappen waren over een powertraining als voorbereiding op onze fietsvakantie...
... dan was het vandaag 'serious business'. Regen regen regen en wind wind wind. Daarbovenop hadden mijn bakfietsspieren een 4-tal weken platte rust gehad. Ik had ze gisteravond nochtans gewaarschuwd, maar ze zijn soms nogal hardleers... Deze morgen kraakten en zuchtten en puften ze dat het geen naam had. Deze avond waren ze al weer wat beter voorbereid, en gelukkig maar ook. Ik moest zelfs bergaf in de kleinste versnelling trappen om vooruit te geraken!
Tegen de tijd dat ik deze morgen in Passendale aankwam, zaten mijn regenvestmouwen vol water. Gene zever, ik stap van mijn fiets en het water gutst gewoon uit mijn mouwen. Ongezien!
Wat nog meer ongezien is, is het feit dat ik zelfs met mijn bakfiets nog steeds een 'car magnet' ben. Ongelooflijk maar waar, maar sommige bestuurders zien zelfs een bakfiets van dicht niet afkomen. Met zijn lengte van 205cm, zijn breedte van 83cm en een zithoogte van 93 cm zou je toch denken dat ie gezien wordt. En mocht dat dan toch nog niet opvallend genoeg zijn, dan moest deze morgen de flikkerende 2watts LED, de knalrode huif en zéker die verzopen fietster in fluogele regenjas toch hun werk gedaan hebben. Maar nee hoor. In de Passendalestraat ben ik opnieuw tot 2 maal toe gecoupeerd geweest op het fietspad. Je moet weten dat de Passendalestraat eerst fel omhoog gaat, om daarna even fel weer naar beneden te gaan. Met de ligger haal ik daar makkelijk snelheden van 35-40 km per uur. Met de bak geraak ik toch zeker aan 25-30. Nu was ik deze morgen al maar aan een 10-15 aan het rijden EN met de handen op de remmen, gezien de felle zijdelingse wind en de slagregen. En gelukkig maar, want ik mocht de remmen loeihard dichtknallen. Ik had wel een idee over wat er zou gebeurd zijn bij mooi, droog weer en dat was niet zo prettig...
Vanavond dan ben ik de door een haastige chauffeur bijna uit de bocht gereden. Hij stak mij over op zo een 5 meter van een T-kruispunt. Waar hij natuurlijk moest wachten achter een andere wagen en waar hij natuurlijk nauwelijks plaats liet om mij te laten passeren (terwijl de weg echt wel breed genoeg is op dat punt). Gezien ik in no time hem weer ingehaald had, reed ik aan een slakkegangetje naast hem door zodat ook ik aan de straatkant kon gaan wachten om over te steken. Ik zie hem nog naar rechts kijken om te zien waar ik ben en toch rijdt hij zo rechtsaf. Spijtig dat ik gisteren die pinnen van mijn naven gehaald heb, anders had ie nu een mooie kras in zijn passagiersdeur.
Vanavond heb ik nog een mailtje gestuurd richting Politie ArroIeper, de ruimtelijke ordening van Moorslede en de eerste schepen van Passendale omtrent twee gevaarlijke fietsoversteekplaatsen in de Stationsstraat.
De eerste is ter hoogte van de Passendalestraat, waar de fietsoversteekplaatsen net geplaatst zijn op het moment dat autos uit zone 30 in een zone 70 terechtkomen. Onverantwoord optrekken dus... Het is nochtans een oversteekplaats die veel gebruikt wordt door de jeugd voor het schooltje verderop in de straat.
De tweede is ter hoogte van mijn werk in Passendale. De oversteekplaats ligt op een slecht verlicht stuk en bovendien midden in een loodrechte baan zonder snelheidsremmende maatregelen. Crossen dus... Zelfs ik steek soms met een bang hartje over op die plaats.
Maar goed, ik moet er ook bij zeggen dat er vandaag ook minstens 3 vriendelijke chauffeurs mij het leven makkelijk hebben gemaakt. Ze gingen spontaan aan de kant in een smal weggetje of lieten mij oversteken terwijl zij eigenlijk voorrang hadden. Ze verdienen een pluim !!!
Maar het zaligste van al van deze dag, was toch het moment waarop ik, met de wind op kop en twee kids in de bak, vanuit bijna stilstand een bukker voorbij demarreerde. Die 'Ja Man' van die vent en zijn verbaasde blik waren geld waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten