Lentefiets op wintermarathon

Tsjirp tsjirp 

Tsjirp tsjirp

Tsjirp tsjirp

Bij iedere wielrotatie tsjirpte mijn fiets dat het een lieve lust was. Als de eerste de beste mus op een zonnige lentemorgen in maart. Ik leek wel een mobiel vogelconcert dinsdagavond. 
Maar ik was in een luie bui en wilde snel thuis zijn, dus maakte ik me er vanaf met het idee dat het wel ergens iets zou zijn met die verdomde schijfremmen. Alleen zag ik op slechts 500m van huis tijdens een stop aan de verkeerslichten, dat het wel iets ergers was dan wat piepende schijfremmen. Mijn ketting lag namelijk van de rolletjes... Vandaar dus dat ook het schakelen wat moeilijk ging! Maar dat leek me maar normaal gezien het koude weer en het feit dat de versnellingen 's morgens alweer bevroren waren...
Enige voordeel: de ketting bleek kraaknet door 12km gesleep door de sneeuw :)

Woensdag had ik een vrij dagje en dus ploeterde ik doodleuk met de bakfiets door de sneeuw om me een uurtje te laten verwennen bij de kapper. Schuim en zweet werd het! Had ik een sneeuwschep op de bakfiets gemonteerd, dan had ik nog nuttig werk verricht op de fietsverbinding tussen Dammestraat en Wynendalestraat. Ik kwam echter alleen maar zwaar bezweet aan bij de kapper.
Maar eerlijk is eerlijk, zo een verwenbeurtje schopt het gemoed de hoogte in, dus kwam ik met een brede smile en een wilde haardos weer naar buiten (mijn kapper is altijd overenthousiast met mijn krullen).

 

 

Fileleed met de bakfiets wegens ongeruimde fietspaden.

 

Vanmorgen was het dan weer tijd voor mijn dagelijkse rit naar Passendale. En nee, dat is heus geen marathon, of toch niet in afstand... Alleen vlogen vanmorgen in alle vroegte de Schwalbe wintermarathon spiked banden op de Kettwiesel. Mijn powertraining van dinsdagmorgen in gedachten, had ik geen zin in nog eens zo een rit. En het moet gezegd worden: tzijn topbandjes. Ze voelen zich als een vis in het bevroren water! Ik vloog gewoonweg door de sneeuw. Daar waar ik dinsdagmorgen hopeloos doorgleed met de achterbanden en zwoegde om toch maar een 16 km/u te halen, reed ik vanmorgen gezwind en stabiel een 25 km/u. Nooit gedacht dat een paar spikejes zo een verschil konden maken. Lekker poeh Quest, die banden krijg je niet meer terug van de Kettwiesel!