zondag 3 februari 2013

De 'hokjes'fiets

Er kan er altijd nog wel eentje bij: een hokjesidentiteit. Tzit in onze natuur, we kunnen der niets aan doen. We willen nu eenmaal alles kunnen verklaren en toewijzen. We willen kunnen indelen, categorieën toekennen, lijstjes maken. Controle hebben. En aan die onstilbare verklaringsdrang valt nu ook de bakfiets ten berde. Sinds een weekje zijn er nu ook de 'bakfietsouders'.

Tzijn linkse, tzijn rechtse, tzijn bohémiens, tzijn dikkenekken, tzijn hypocrieten, tzijn racisten. Het lijstje verwijzingen, verwensingen naar 'de bakfietsouders' is schier eindeloos.

Afgelopen vrijdag maakte ik deel van een opmerkelijk fenomeen. Ik was met de wagen op weg van de opvang op school waar ik Mart oppikte naar mijn schoonouders om een zieke Gust op te pikken. Met de wagen ja, puur uit noodzaak, want het ik het geweten, dan was het de bakfiets geworden. Maar Passendale, Roeselare, Meulebeke op een vrijdagavond na een veel te korte nacht door de zieke zoon, was me een beetje te veel van het goede.

Omdat ik eerst nog langs huis wilde passeren om iets op te pikken reed ik vanuit de Bruggesteenweg de Drafstraat in en daarna de Handelsstraat. Tot mijn grote verbazing kwam ik daar in een heuse file terecht. Je moet weten dat de Handelsstraat parallel ligt met de Bruggesteenweg en sinds een paar maanden deel uitmaakt van het sluiptraject van menig gestresseerd chauffeur in Roeselare.
Door een slechte verkeersinschatting van mijn kant (Mea Culpa!) stond ik daar weliswaar nogal ongelukkig scheef in de rij aan te schuiven: ik moest een geparkeerde auto passeren en liet plaats voor de paserende fietsers en daarmee blokkeerde ik toch wel zeker 20cm van het andere rijvak. 
Mijn nachtmerrie werd werkelijkheid: een tegenligger ziet mij mijn ongelukkig manouever doen en gaat helemaal door de rooie. Want de 2 seconden die hij door de sluipweg gewonnen heeft, zijn nu toch helemaal naar de vaantjes omdat hij om mij heen moet rijden. Raampjes worden opengedraaid en ik krijg een spoedles voorrang geven (die totaal irrelevant was, want de tegenligger moest mij voorrang van rechts geven, gezien ik uit de Drafstraat kwam gereden, maar ik wilde geen olie op het vuur gooien). Ik ben deze week nog steeds de hoffelijkheid zelve en wens de dame in kwestie een prettig weekend.

Volgende keer dan toch maar weer met de bakfiets. Ik wens zo weinig mogelijk deel uit te maken van dergelijke fenomenen. Ik wens zo weinig mogelijk dergelijk fenomeen te zijn. Want wanneer wordt het de 'die hard' automobilist eens duidelijk dat hij niet in de file STAAT, maar de file IS?

En of ik nu links of rechts, groen of pimpelmeespaars, racistisch of verdraagzaam ben, ik bakfiets uit gezondheids-, milieu-, mobiliteits- en praktische overwegingen. Al de rest gaat niemand iets aan en gaat aan het hele bakfietsverhaal voorbij. Kijk in de eigen boezem en denk na over welke impact JIJ op de mobiliteit, de maatschappij hebt. Dan zeg ik misschien: tot binnenkort in de bakfietswinkel?



1 opmerking:

  1. "Kijk in de eigen boezem en denk na over welke impact JIJ op de mobiliteit, de maatschappij hebt."

    En laat dat nu net het probleem zijn!
    Kijken hoe je het zelf doet en daarna jezelf in vraag durven stellen. Velen kunnen dat gewoonweg niet aan.

    BeantwoordenVerwijderen