Mijn rechterkuit sleept niet meer tegen mijn ketting!!!

Geen paniek, geen paniek!! 

Dat mijn rechterkuit niet meer tegen mijn ketting sleept, is alleen maar goed nieuws :) want de weegschaal duidde vanmorgen 6 kg minder aan dan 5 weken geleden :) Zelfs het stuur kan aan beide kanten 1 streepje minder ver staan. 

Kijk eens aan, en dat allemaal door simpelweg te liggen :)

Overigens deze morgen een volledig uur over mijn 12km gedaan. De kettingbuis onderaan de trike zat los en draaide mee in de kettingverkorter. De eerste keer was ik pas op het einde van de straat toen ik bij het schakelen de ketting afreed. Dat was ik nog nooit tegengekomen, dus ik legde de ketting er weer op en zat wat te klooien met de versnellingen om het weer in orde te maken. Pas toen ik na een paar vruchteloze pogingen de trike op zijn zij zette, zag ik het probleem. De kettingbuis was losgekomen uit zijn houdertje en was meegedraaid tot in de achterste tandwielen... Gereedschap bovenhalen dus, houdertje opendraaien (wat een gesukkel, want de moer draaide mee en ik kon er niet aan met de sleutel doordat de remkabel in de weg zat). Uiteindelijk is het wel gelukt en na een goede 10 minuten was ik weer vertrokken. De tweede keer was ik net een straat aan het oversteken toen ik voelde dat er weer wat sleepte onderaan... De buis was verdikke weer losgekomen! Alleen was de buis nu naar voren geschoven en meegedraaid in het wieltje van de kettingverkorter. Zelfde scenario als eerst dus, alleen ging het nu al wat vlotter doordat ik wist hoe ik het best mijn sleuteltje rond de moer kon passen om tegen te houden bij het aanspannen.Weer 8 minuten kwijt...

Had ik het potverdorie 1km verder weer niet zitten??? Een welgemeende vloek deed een toevallige passant verbaasd opkijken, waarop ik met een veronschuldigend gebaar naar de fiets wijs. 

En toen zag ik het licht!!! Wat verderop de buis zat namelijk een ijzeren ringetje. Dus nadat ik de buis weer in het houdertje geklemd had, heb  ik het ringetje tot bij het houdertje verschoven, zodat de buis niet meer naar voren kon schieten. Problem solved. Ik ben nochtans niet blont, hoogstens hoogblond.

Verder lijkt het wel de goednieuwsweek want gisteravond zat volgend mailtje in onze inbox:

Beste,

U nam op zondag 22 april deel aan het evenement Rondje Roodbruin, georganiseerd door Toerisme Leiestreek, Brouwerij Bockor, Brouwerij Rodenbach en Brouwerij Verhaeghe.

U bezocht de 3 brouwerijen en leverde een volle stempelkaart in.

Proficiat! U werd verkozen als één van de 5 winnaars. Elke winnaar krijgt 6 bakken roodbruin bier (2 van elke deelnemende brouwerij).

Voor de winnaars houden wij een prijsuitreiking op dinsdag 10 juli om 18u in Brouwerij Bockor, Kwabrugstraat 5, 8510 Bellegem (Kortrijk).

Opgelet: enkel de winnaars die aanwezig kunnen zijn of iemand anders kunnen afvaardigen in hun plaats, ontvangen hun bakken roodbruin bier. Indien niemand aanwezig kan zijn, wordt uw prijs toegekend aan een andere gelukkige.

Na de prijsuitreiking vindt een korte receptie plaats.

Moehahaha! Roodbruine glorie, 6 bakken lang! Wie komt er helpen ledigen? Bovendien kan ik jullie ook al warm maken voor een heel leuk magazine van het toerisme Leiestreek: Leiestreek Magazine. Hou het in de gaten de komende editie *hinthint*

En dan vandaag kreeg ik al een antwoordje op mijn vriendelijk briefje aan de Moorsleedse wijkagent omtrent de hardnekkige foutparkeerder. Ik sta echt perplex van de reactiesnelheid en van de serieux waarmee mijn klacht behandeld wordt.

Beste,

Hebben nota genomen van dit probleem.
Zullen er de nodige aandacht aan besteden en gepast optreden.

Jammer genoeg is ons lokaal commissariaat slechts bemand in de week van
08.00 tot 17.00 uur en dient het toezicht buiten die uren te gebeuren door
de interventiedienst of verkeersdienst van onze zone.

Ik geef dit aan hen door zodat er een opvolging is.
Kunt U ons nog de tijdstippen van Uw passages meegeven?

Met vriendelijke groeten,

Declercq Rik
Inspecteur
Steunteam

-----Oorspronkelijk bericht-----
Van: Vercruysse Jeroen 
Verzonden: woensdag 30 mei 2012 6:40
Aan: LC_Moorslede
Onderwerp: foutparkeerder

Goedemorgen,

dagelijks gebruik ik de route rijksweg, roeselaarsestraat, passendalestraat,
statiestraat om van mijn woning te Roeselare naar mijn werk te Passendale te
fietsen. Ik rij met een trike van ± 80cm breed, en maak dus dankbaar
gebruik van de goede en brede fietsinfrastructuur van jullie gemeente.
In de Passendalestraat kom ik echter op zeer frequente basis foutparkeerders
tegen die het fietspad blokkeren. Dit is uiterst vervelend en vaak ook
gevaarlijk, daar ik in bepaalde situaties moet uitwijken op het rijvak.
Eén van die foutparkeerders blijkt bijzonder hardnekkig te zijn en in twee
weken tijd heb ik al drie maal van het fietspad moeten uitwijken omdat de
bestelwagen het volledige fietspad blokkeerde. Volgens mij is dit de
bestelwagen van de eigenaar van de Nodige Deugd. De eerste keer was hij
vaten aan het uitladen, waarbij ik hem toen niet aangesproken heb omdat ik
ervan uitging dat het om een korte en éénmalige activiteit ging, alhoewel
hij aan de overkant van de straat perfect legaal kon parkeren. De volgende
twee keren was er echter niemand te bespeuren en dit terwijl er zeker weer
plaats was om iets verderop in de straat te parkeren op de daarvoor
voorziene stroken.

Kunnen jullie de eigenaar aanspreken aub zodat dit in de toekomst niet meer
voorkomt?

Alvast bedankt voor jullie sensibilisering.
Met vriendelijke groeten,
Evelien Dejaeghere

En het houdt maar niet op, want ook op één van mijn fietspadmeldpuntmeldingen is ook al antwoord. Helaas vrees ik wel dat dit lang zal aanslepen, maar oke, ze hebben toch al de moeite gedaan om mijn melding te lezen en te beantwoorden. Ik ben een tevreden vrouw.

Beste Dejaeghere Evelien,

Als reactie op uw melding van een knelpunt voor fietsers (referentie : B9D090F8C2) op volgende locatie :

    Noordkaai
    Izegem
    West-Vlaanderen

Melden we u het volgende :

Beste

Het jaagpad valt onder de bevoegdheid van Waterwegen en Zeekanaal. Wij geven uw bemerking aan hen door voor opvolging.
Alvast bedankt,

vriendelijke groeten en een fijne dag,

Siska Vanhooren
mobiliteitsambtenaar 

Enige smet op deze week is dat de trike vrijdag weer naar zijn baasje toegaat :( 
Lieve, Lieve Sprint RS, ik zal je missen *sniksnottersnuit*. Vanaf zaterdag is het weer just me and my bakfiets. Gelukkig maar dat Brecht van Fietser.be zo vriendelijk was om mij helemaal te verlekkeren met de Sprint 26 :s  Mijn portemonnee dankt u vriendelijk!

Tot achter de wereld... and beyond!

Hey, wat had je gedacht? Dat ik echt een Jules Verne-ke zou doen? Eens misschien wel, maar nu nog even op de conditie werken.

We zijn op weekend in het Aarschotse en de trike mocht mee :) En gezien het mooie weer, moest er wel eens een toertje gemaakt worden. Ik kijk snel even op www.knooppunter.com en zie dat er vlakbij ons verblijf een klein rondje van +/-13 km gemaakt kan worden. Ideaal om te fietsen na kinderbedtijd en voor zonsondergang, want, vergeetachtig als ik ben, de fietslichtjes liggen nog thuis...

Dit is de gevolgde route: 19 - 87 - 12 - 95 - 48 - 19

Totaal: 12,9km

Ik rij via de Vleminckstraat richting 19.

Het kleine rondje blijkt een waar fietserspareltje te zijn. Na de 'drukke' Vleminckstraat (voor zoverre dat dat hier druk heet) zie ik gedurende 12 km enkel bossen, bossen en bossen rond mij. 

Op knooppunt 12 moet ik Achter de Wereld inslaan. Grappig, want voor een echte stadsmus als ik, is het werkelijk achter de wereld. De 12 is een 'offroad' knooppunt: grindwegels, smalle doorgangetjes, krinkeldewinkel tussen de bossen. Prachtig. Alleen die vervelende muggen. Die blijken in dit deel van het land extra vervelend te zijn. Geluidloos en extra doeltreffend. Ik stop even om een foto te maken en een compleet zelfmoordcommando van een stuk of 12 muggen attakeert mij van langs alle kanten. Ik kan ze niet snel genoeg doodpetsen en zit nu dus met een stuk of 4 grote rode bulten, waarvan ééntje op mijn linkeroog. Als dat maar goed komt. Ik kan gelukkig overal door met de trike, met een velomobiel zou niet lukken. Opletten bij de oversteek van de Aarschotsesteenweg, je komt in een flauwe bocht op de weg, dus het zicht is niet ideaal.

Daarna gaat het via de dorpskern van Ramsel naar knooppunt 95. Dit knooppunt blijkt een volledig afgescheiden fietspad te zijn, lekker breed, loodrecht en vlakke asfalt. Ideaal voor velomobielen om een démarrage te placeren :) Ik rij er iets rustiger door, genietend van de rust en de natuur. De laagstaande zon geeft spectaculaire lichtshows tussen de bomen.

Knooppunt 95 gaat in één rechte lijn over in de 48. 2,5 km loodrecht fietspad, geen hobbel in het asfalt te bekennen. Zie je wel dat ze het kunnen, die wegenwerkers :)

Na de 48 gaat het weer richting 19. Opletten bij het oprijden van de Oude Mechelsebaan, ook hier kom je weer in een flauwe bocht op de weg. Er ligt op die plaats wel een verkeersdrempel, dus de autos vertragen wel.

Ik had geen flauw benul waar ik zou belanden op het einde van mijn rondje, want straatnamen zeggen mij hier weinig. Maar ik kwam uit aan 'de pakistaan', de nachtshop aka dagcarwash op de kruising van de Oude Mechelse en de Herseltsesteenweg. Oef, bekend terrein. Ik fiets via de Gijmelsesteenweg en de Vleminckstraat terug naar 'huis'. Op dat traject is er steeds een aparte, rode fietsstrook voorzien die er tamelijk goed bijligt.

De zon gaat net onder als ik bij ons verblijf aankom, juist op tijd :)

Roeselare, met de R van blundeR

Tzal weer Roeselare niet zijn...

Terwijl het stadsbestuur met veel bravoure bekend maakt dat er aan het station fietsplaatsen van 2500 euro per plaats gebouwd worden EN dat er plaats voorzien wordt voor bakfietsen en fietskarren (want dat soort fietsen willen ze gaan promoten als goed alternatief in het stadsverkeer), slaan ze een blunder van formaat.

Op mijn gebruikelijke weg naar de bakker in de Stationsdreef zijn ze degevaarlijke kruising van de Stationsdreef met de Godshuislaan aan het herinrichten. Tot mijn grote vreugde zag ik de bouwvakkers sleuren met rode klinkers. En rode klinkers, dat is puur plezier, wat dat betekent FIETSPAD! Ik was zo enthousiast over de heraanleg van het fietspad, dat ik meteen vergat te klagen dat de werken eigenlijk slecht aangeduid stonden.

Enfin... vanavond toen ik achter brood ging, zag ik tot mijn grote vreugde dat het fietspad helemaal roodbeklinkerd was. Gebruik mij, schreeuwde het bijna uit. 

En ik moet toegeven, tis netjes gedaan. Geen hobbeltjes, geen loszittende klinkertjes, en het ligt netjes tussen een parkeerstrook en een voetpad ingewrongen.

Ingewrongen dus. Letterlijk. 

Het fietspad is amper 80cm breed. De wielen van de bakfiets staan netjes op het buitenste randje van de witte lijnen. Nog een geluk dat ik net voor de eerst geparkeerde auto stop, want ik had er zo zijn spiegel afgereden.

Tot zover de bakfiets als goed alternatief voor het stadsverkeer. Ik mag dus weer de rijweg op in het vervolg.

Een rijweg die nu nog smaller gemaakt is dan voorheen, want er zijn aan beide kanten van de weg fietspaden voorzien. De rijweg zelf is nu net geschikt voor één auto (het is een eenrichtingsstraat). 

Trouwens, wat die parkeerplaatsen voor bakfietsen aan het station betreft: GEEN ENKEL haar op mijn hoofd die eraan denkt mijn bakfiets aan het station achter te laten, onbewaakt. Ik ben tijdens mijn 3-jarige studie in Roeselare 9 fietsen gestolen aan het station. U leest het goed, N E G E N. En het waren niet de mooiste racemachines die daar stonden, verre van, het waren stuk voor stuk type Kringloopwinkel. De laatste fiets die ik dan ooit gebruikt heb voor stalling aan het station, was mijn duurdere Decathlonfiets. Die is gestolen in februari 2007, toen ik 8 maand zwanger was van Mart. Het zullen toen ook wel de hormonen geweest zijn, maar ik was zo kwaad dat iemand mijn vervoermiddel had gestolen waarmee ik als hoogzwangere nog ietwat van sport kon doen. Sindsdien weiger ik nog een fiets aan het station te plaatsen. Ik heb er genoeg van, ik loop er nog liever naartoe dan dat ik het reëele risico loop nog een fiets gestolen te zijn.

Dus, meneer Luc Martens, maak een geloofwaardig verhaal voor de huidige en toekomstige bakfietsers in Roeselare en maak er ook deftig werk van om een veilige fietsomgeving te maken.

Nationale dag van rouw voor de foutparkeerder

Op de blog van Fietsbult vond ik onlangs een zeer schoon ansichtkaartje. Ik vind het echt hartverwarmend voor de arme foutparkeerders van de dag van vandaag. Eindelijk een zelfhulpgroep waar ze terecht kunnen. Ze zullen zich echt welkom voelen.

Het speet me vandaag dat ik de kaartjes nog niet had kunnen afdrukken, want vandaag was het - hoe kon ik zo een belangrijke dag ook vergeten!- nationale dag van rouw voor de foutparkeerder. 

En ik had het moeten weten dat die blauwe ford camnionet een gevalletje recividist was. Twas aan de manier waarop de trotse eigenaar van het blauwe monster achteloos achterom keek bij het horen van mijn belgerinkelsalvo in combinatie met mijn 'tis ier een fietspad hé ennogwatgemompeltussenmijntanden!'. Hij was vaatjes bier aan het lossen via het tuinterras van café De Nodige Deugd aan de Passendalestraat in Moorslede. En ik dacht nog, allé, tzal maar voor effkes zijn. En alhoewel er pal aan de overkant van de straat WEL een legale parkeerstrook is, kon ik me inbeelden dat biervaten over de weg heen sleuren ook geen pretje is. Dus in die seconde dat ik belrinkelde, riep en bedacht dat biervaten over de weg heen sleuren ook geen pretje is, besliste ik ook meteen daarop wat groen te lachen naar de eigenaar en mijn weg te vervolgen op het wegdek.

Maar eergisteren en vandaag was het dus weer van dattum. Geen eigenaar te bekennen deze keer. En dus slingerde ik hem zonder pardon op de foto. En de fotos slingerde ik zonder pardon in de mailbox van onze wijkagent. Oeps!

Iets verderop in diezelfde straat (zou dat besmettelijk zijn?) kwam ik er ocharme nog eentje tegen. De arme man moest nodig telefoneren en dan kan je echt niet anders dan je schuins op het fietspad parkeren. Hoewel er ook daar een legale parkeerstrook is, maar die inderdaad wel wat intimiderend overkomen.

 

En twas nog in die straat dat er een mevrouwtje voor de dubbele oprit van haar dubbele garagapoort van haar dubbeldikke villa zo nodig op het fietspad moest parkeren om haar zoontje uit de auto te laten en zijn boekentas uit de koffer te halen. Jammer dat ik toen al te triestig was om nog recht te rijden EN een foto te nemen. Anders had ik haar alsnog een kaartje kunnen bezorgen achteraf, want ze zag er zo zielig uit.

Ik dacht dat ik mijn barmhartigheid voor vandaag al goed besteed had, maar ik moest nogmaals als koene fietsridder optreden in de Groenestraat in Roeselare. Een achteloos achtergelaten camionet stond er op het begin van het fietspad geparkeerd. De twee eigenaars zaten een pintje te drinken op de zulle van hun voordeur. Gezien het feit dat de weggebruikers van de Groenestraat superoplettend zijn naar snelheid toe, nam ik een extra voorzichtige maatregel en ik reed de camionet aan de rechterkant, op het voetpad, voorbij. Voelde ik daar een teentje onder mijn rechtervoorwiel? Gelukkig geen platte band.

Vandaag was echter een dag van de dubbele gevoelens. Enerzijds het medeleven met de foutparkeerders, anderzijds de vreugde om een nieuw begin! 

 De verzekeringsmeneren- en mevrouwen hebben ons met veel dure woorden laten weten dat onze zaak rond is :) Jeroen heeft deze namiddag met veel enthousiasme een bestelling geplaatst bij M5. Normaal kan hij op vaderdag al zijn kostbaar bezit (weer) gaan ophalen :)

Met dank aan Fietsbult

Bissen, Missen en Rissen

We hadden er weer ernstig last van gisteren, tijdens onze retourrit Roeselare - Zwevegem. Van het -issen in het algemeen. Bissen, Missen of Rissen, het is ons allemaal al bekend en bij vlagen steekt het erg prominent de kop op en moeten we eraan toegeven. Zeker nu Jeroen met de bakfiets de nodige kilometers vreet, is de zaak nog veel erger geworden.

Ik hoor u vragen: Bissen? Missen? Rissen? Wuk zeg je doar nui ollemolle?

Wel, laat me toe het nader te verklaren:

rissen

` ris - sen (riste, h. gerist) = risten

(afk.) Racebukfiets Inhaal Syndroom, afwijkend gedrag van een bak- of ligfietser waarbij deze bij het signaleren van de achterzijde van een racebukfietser een rode waas voor de ogen krijgt, last heeft van verhoogde ademhaling en hartslag, te kampen heeft met adrenalinestoten en niet meer kan weerstaan aan de oerdrift de racebukfietser in te halen.

Bissen en Missen is een gelijkaardig syndroom, waarbij de "B" staat voor bukfiets en "M" voor mountainbike. Het is makkelijker te weerstaan en de naslag ervan is eenvoudiger te recupereren, maar niettemin is ook dit syndroom niet iets om licht over te praten.

En het klinkt je nu misschien lachwekkend in de oren, maar dat is het verre van! Het is een heel vervelend syndroom die niet alleen gepaard gaat met een overmatige adrenaline- en zweetproductie, maar waar gewoonweg, simpelweg niet aan kan weerstaan worden. De oerdrift waarvan sprake in de verklaring van het Groot Nederlands Woordenboek, is zo dwingend, zo oerig dat het bijna niet te beschrijven is. Vanuit de diepe roerselen kolkt het omhoog en moet je wel een versnelling hoger schakelen en de racebukfietser inhalen.

Die arme racebukfietser heeft natuurlijk geen schijn van kans. Hij weet immers niet af van de geestelijke en lichamelijke gesteldheid/afwijking van dat naadrend onheil schuin onder hem. Wij, bak- en ligfietsers fietsen ons ondertussen het snot voor de ogen, maar - voor de syndroomlijders klinkt het volgende uiterst bekend- we gapen schijnbaar achteloos wat in het rond, pulken wat in onze neus, zetten onze zonnebril wat rechter en persen er met onze laatste adem een vrolijk gefluit uit. We moeten natuurlijk de indruk wekken dat we ons heerlijk vermaken en dat bak- en ligfietsen zo makkelijk gaat dat we het eigenlijk niet eens in de gaten hebben dat we überhaupt iets moeten doen om vooruit te komen. Zodra de racefietser uit het zicht is verdwenen (volgens de "risser" ergens afgeslagen omdat hij de ligfietser niet bij kon houden en zich de vernedering wil besparen) stort ons opgeblazen ego/tempo dan ook als een kaartenhuis in elkaar, hoewel een ongelooflijk overweldigend tevreden gevoel door ons lichaam spoelt.

Natuurlijk heb je wel eens van die taaie racebukfietsers, die blijven plakken aan je achterwiel. Maar ze  hebben natuurlijk niet het voordeel uit de wind te zitten bij het najagen van een ligfiets en dus moeten ze na een tijdje wel afhaken.
Kraken doen ze. Willen of niet.

Gisteren hadden we een prachtexemplaar om te Missen. Twee keer is het ons gelukt. De eerste keer hebben we bij het oversteken belgerinkeld dat het niet mogelijk was, kwestie dat hij ons toch maar in de gaten had en goed zag wat hem overstak. Na een kilometertje of zo, racete hij ons met een grijns van oor tot oor weer voorbij. Wij hadden namelijk net een pipistop voor de kinderen. Lach maar, zeiden Jeroen en ik tegen elkaar. Na een kilometer of twee, zoefden we hem weer voorbij. Stilletjes dit maal, om hem niet té veel te laten schrikken. Ik als vliegende reporter kon het natuurlijk niet laten om de vernedering op de gevoelige plaat vast te leggen.

Daarna hadden we er nog eentje om te Rissen, maar die was van het taaie soort zoals hierboven beschreven. Bovendien was hij nogal hooghartig, al werd hij snel op zijn plaats gezet tijdens zijn conversatie met Jeroen. (Om tegen mij te schreeuwen was hij teveel buiten adem, Jeroen zat op een betere hoogte.)

R(acebukfietser): amai, je gaat nogal een gang met die fiets (wijzend op de bakfiets en de ligfiets negerend).

J(eroen): ja, als we eenmaal de rotatie hebben, gaan we goed vooruit.

R: en hoeveel kilometer doen jullie dan zo?

J: och, vandaag doen we een kilometer of 30

R: *uitpuilende ogen* *heftig geslik*

J: enkel hé, vanavond keren we nog terug. We gaan naar meme en pepe, hé kindjes.

K(inderen): JAAAAAAh en we gaan snel hé!

R: amai, ja, jullie papa doet wel zijn best hoor *groen gezicht*

J: allé, we gaan weer verder. Nog een prettige rit!

K: allééééé Papa!

R: ja, jullie ook *mompelmompel*

Een tijdje later was hij blijkbaar voldoende van het verschot bekomen en haalde hij ons toch weer in. We hebben hem laten doen. Uit medelijden, hij had al zo afgezien... 

En dan heb je natuurlijk het Bissen. Veel oudjes op de weg gisteren, dus we hebben ze allemaal proberen langzaam over te steken, maar natuurlijk is het soms sterker dan onszelf. Gelukkig geen defibrilator nodig gehad, maar wel vaak bij het passeren verschrikt ge-oeh, ge-aah en ge-hmmpff gehoord.

Verder was het een rustig ritje. Eenmaal we van alle overbodige adrenaline waren ontdaan, genoten we van het lekkere zonnetje, de rust en de prachtige natuur. Ik heb zelfs last van de gevreesde 'koereursbenen'. Mijn onderbenen lijken wel een driekleur. Puur wit op de enkels, vlammend rood op de scheenbenen en babyroze op de knieën. Nog een geluk dat ik altijd een lange broek draag op het werk :)

We volgden opnieuw een knooppuntenroute, die ons van Roeselare naar Zwevegem leidde, hoofdzakelijk langs jaagpaden. We kwamen geen onoverkomelijke hindernissen tegen noch voor bak- noch voor ligfiets. Al moet gezegd worden dat de jaagpaden van Ingelmunster, Ooigem en Desselgem in een merkelijk betere staat zijn dan die van Roeselare en Izegem. Ze zijn vlak en lekker breed. Vooral dat eerste is een luxe in vergelijking met de hobbelige paden in Roeselare en Izegem.

Opletten bij het oprijden van het jaagpad in Roeselare, daar is een gemene bult in de weg die hoogstwaarschijnlijk al voor menig platte band heeft gezorgd. Er is een melding onderweg naar Meldpunt Fietspaden.

En dan ook opletten ter hoogte van Jonkers/Driesan in Izegem. Er is daar ook ernstige schade aan het wegdek door een boomwortel. Ook hiervan een melding gemaakt bij Meldpunt Fietspaden.

Hierbij vind je de gevolgde route:

77 - 66 - 12 - 25 - 17 - 32 - 15 - 51 - 53 - 54 - 55 - 42 - 44 - 45 - 46 - 57

Start 77: Roeselare jaagpad nabij Soubry

Einde 57: Zwevegem rondpunt nabij Stedestraat

Totaal kms: 28,5 (tot op einde 57)

Meer fotos van de tocht, vind je hier

Platte tuub

Ik moet jullie iets bekennen....

Ik ben een platte-banden-maagd. Of ik was dat toch tenminste.

Vrijdagmorgen brak het grote moment aan. Jeroen was net de straat uitgereden om de kids naar oma te brengen, toen ik gezwind de ICE op sprong om naar Passendale te pendelen.

Ik had het eerst niet in de gaten, de trike bobbelde wel wat bij het afrijden van de oprit, maar twas pas na een meter of 5 dat ik de wielen inspecteerde. En ja hoor. De linkervoorband is plat. Luizeplat.

Ik krab me eerst even in het haar, maar sleep de trike dan maar weer naar de oprit en ga aan de slag.

Nog een geluk dat ik een fotografisch geheugen heb en Jeroen al vaak een lekke band heb zien veranderen, dus eerlijk waar, in no time lag er een nieuwe op. Met de grote fietspomp van thuis kan ik er makkelijk 6 kilo op zetten en ik zoef zo weer over het wegdek.

Savonds spring ik opnieuw gezwind op de fiets, om bij het buitenrijden van de fietsparking... opnieuw een platte band te ontdekken... Linksvoor staat opnieuw plat.Ik bel voor de zekerheid Jeroen op, want 2x een platte linker voor lijkt me nogal teveel van het goede. Hij geeft me de handige tip om ook even de binnenkant van de buitenband met de hand te overgaan om te voelen of er geen glasscherfje of zo in zit. En zowaar, ondanks mijn dubbele visuele inspectie, voel ik inderdaad een miniscuul glasscherfje zitten.

Ik krijg het eruit gepeuterd en met de praktische ervaring van deze morgen, ligt mijn tweede bandwissel zo achter de rug.

Tussen al deze platte tubes door, heb ik vandaag ook nog de tijd genomen om fotos te nemen voor het meldpunt fietspaden.

In mijn traject zijn er behoorlijk wat putten en oneffenheden in de fietspaden. En dan met name op het stuk Roeselaarsestraat tussen de rijksweg N36 en de grens met Moorslede, waar een mooi, van de weg afgesloten, fietspad start. Vrijdag stuurde ik 2 meldingen door, benieuwd hoe lang het duurt voor ze reageren.

Daarnaast was er op het fietspad achter Schiervelde een grote tak van een treurwilg afgeknakt, die daarmee het ganse pad blokkeerde. Ook daarvan een foto genomen en die heb ik doorgestuurd naar de groendienst van Roeselare. Eens zien hoe snel ze daarmee zullen zijn.

6 weken na de knal...

.... en er komt schot in de zaak.

Op 2 april heeft een onvoorzichtige chauffeur helaas Jeroens kostbare bezit van onder mijn poep gereden...
Een hersenschudding, blauwe knieën, blauwe billen en blauwe bovenbenen waren voor mij het ongelukkige resultaat. Helaas deelde de M5 M-racer ook in de klappen: een platgedrukte derailleur, een geknakt bovenstuur, een geplette voorvork en een grote scheur in de zitting.
Ik werd afgevoerd naar de spoedafdeling en de fiets naar Middelburg, voor de expertise. En morgen is het eindelijk zover! Na veel over en weer gemail en gebel met de verzekering komt er eindelijk actie.
Vooral voor Jeroen is dat heuglijk nieuws, want mijn ventje mist zijn fietske :) We mochten een vervangfiets huren en de eerste weken was dat de WaW van Fietser.be, maar net voor het Spezi weekend werd die omgeruild voor de ICE Sprint RS. De WaW lag Jeroen goed, alhoewel hij ondertussen ook al de Mango Sport en de Quest XS getest heeft en die laatste op zijn want-lijstje gezet heeft.
Maar de ICE Sprint RS is niks voor hem. Te robuust, te traag vooral. Na 1 rit Waregem-Roeselare vliegt hij teleurgesteld aan de kant :( Goed nieuws voor mij daarentegen, want sindsdien doe ik mijn ritje Roeselare-Passendale-Roeselare met de ICE. En ik doe het snel :) of toch sneller dan met de bakfiets.
Ik kan toch wel al met enige trots zeggen dat ik deze morgen voor de tweede keer een semi-professioneel uitziende wielertoerist uit het wiel gereden heb. Weliswaar tijdens een afdaling, maar uit het wiel is uit het wiel hé. Bij de volgende helling kon hij mij ook niet meer inhalen.
Mijn persoonlijk record tot nu toe: 20 min voor de 12 km Passendale - Roeselare :) De weerscondities waren me gunstig die dag: wind in de rug en gietende regen. Geen weertje die me zo doet crossen als een goede plensbui!

Maar enfin, morgen meer nieuws dus over de M-racer. Duimen jullie voor Jeroen dat het snel in orde komt?

Over foutparkeerders en fietspadblokkeerders

Ik kan soms koppig zijn en recht door zee. En ik kan soms ook erg mierenneuken. Op het irritante af. I know, tis een vervelend ticje van mij. Maar zolang je mij niet irriteert, is er geen vuiltje aan de hand.

En als ik dan iets mierenneukerigs doe met mensen die weten dat ze in de fout zijn, dan wordt het helemaal leuk. Ze worden dan nijdig. Terwijl ik alleen maar heel onschuldig de regeltjes volg *moehaha*.

Maar weet je wat echt irritant is? Foutparkeerders. En fietspadblokkeerders. Ik heb gemiddeld 3 keer per week met hen te maken. En vandaag kwam ik weer een exemplaartje tegen. Tblijkt een hardnekkige soort te zijn. En ze worden met de week mondiger.

Ik reed al zo een 10km in een zondvloed. Er stond een plas water op mijn buik, mijn bril had dringend nood aan ruitenwissers en door de vele modderstroompjes zag ik er waarschijnlijk al uit als een professioneel cyclocrosser.

En toen stond ze daar. Ze reed met zo een model BMW waarmee je op het fietspad moet staan om een goed zicht te hebben op de straat.

Beleefd als ik ben rijd ik tot aan haar auto en wacht rustig mijn beurt af om mijn route op het fietspad verder te zetten. Maar terwijl ik daar geduldig aan het wachten ben, zie ik haar met de minuut nerveuser en nijdiger worden. Ik dacht nog "Geen paniek, mevrouw", maar toen ging het raampje naar beneden.

- mevrouw: Wat scheelt er?

- ik: U staat op het fietspad, mevrouw.

- mevrouw: Ahja, en daarom rijdt je dan zo recht op mij af.

- ik: Ahja, want dit is het fietspad en ik ben met de fiets.

- mevrouw: En je kan niet langs achter mijn auto passeren?

- ik: Nee, want daar is geen fietspad.

En toen ging het ruitje weer dicht.

Ik stond PERPLEX! En ik was nog wel zo beleefd om rustig mijn beurt af te wachten. Ik kon haar evengoed op de foto gezwierd hebben zoals dat mevrouwtje vorige week.

Ik was even bang dat ze zo nijdig zou zijn om nog langer dan nodig te blijven staan, maar ze was blijkbaar toch in teveel haast om op mijn zenuwen te beginnen werken.

Het was ook hoognodig dat ze vertrok, want tegen die tijd stond er bijna een zwembad op mijn buik.

SPEZI 2012 - dag 2

Bakfiets. Als een Duitser het uitspreekt klinkt het een beetje als bäckfietsch. Want rara, bakfiets in het Duits is nog steeds bakfiets.
We hadden gisteren al een donkerbruin vermoeden dat we met onze bak-ligfietscombi een opvallend duo waren, maar dat de ogen voornamelijk naar de bakfiets werden getrokken, dat werd op zondag pas overduidelijk.

Zondag bleek Spezi duidelijk een familiegericht event met heel veel jonge ouders en kinderen. Er werd gretig gebruik gemaakt van de uitstekende organisatie voor de kids. Op twee locaties springkastelen, trampolines en een aanhangwagen vol buitenspeelgoed INCLUSIEF kinderoppas klinkt natuurlijk uitzonderlijk goed in de oren. Maar goed, de bakfiets dus.
Slechts één volwaardige vertegenwoordiger op de beurs: bakfietskontor. Ze hadden de bakfiets.nl en de Christiania mee en dan nog een paar speciallekes van Loliner. Maar bakfietsen zijn in Duitsland dus echt een bezienswaardigheid. Oudere mensen vinden het grappig, jonge ouders vinden het de uitvinding van de eeuw. Heel de dag door waren er nieuwsgierige bezoekers te spotten aan onze geparkeerde bakfiets en zelf na de beurs werden we nog door een mama aangesproken die wilde weten waar we onze Christiania gekocht hadden. Vreemd dat de bakfiets hier nog niet doorgebroken is, want het landschap is hier tamelijk vlak en dus goed berijdbaar, zelfs met een volgeladen bak.
Wat interessant was voor ons, was de nieuwe huif voor de Christiania die ze meehadden. Ik vind de huif die we nu hebben voor de Christiania erg benauwd, ondanks de 'luxe' uitvoering met 6 vensters. Bovendien zit Mart nu al met zijn helm tegen de huif, dus een iets hogere versie met meer vrij zicht zou leuk zijn. We hebben een huif getest die eigenlijk voor de kids light versie met schuine bak bedoeld was. De huif is schuin
aflopend naar de voorkant van de bak toe, met één groot raam voorin en twee ruime ramen op de zijkant. Hij pastte prima op de bak en Mart had zelfs weer wat meer ruimte over tussen helm en huif. Alleen jammer dat de stangen waarrond de huif zit zo onhandig groot zijn. Waar kan je daar nu mee naartoe als je de huif niet nodig hebt? De ronde stangen die nu in onze huif zitten passen netjes rond de wielen op de zijkanten
van de bak, waar ik ze kan bevestigen met de bijhorende haakjes. Bovendien vervalt dan wel de mogelijkheid om de kids op het voorste bankje te zetten. En laat dat nu net wel eens een voordeel zijn als ze allebei in hun 'zagen' zijn en mekaar opjutten. Op dat moment zit een rustig fietstochtje er niet meer in, tenzij we ze elk apart op een bankje zetten. Jammer, want het idee is erg goed en de afwerking van de huif was al merkelijk beter dan die we nu hebben. Nog eventjes uitvogelen hoe we dit probleem misschien kunnen oplossen...

Gisteravond had ik nog een interessant gesprekje met een oudere heer die samen met ons de Quest inspecteerde. We geraakten aan de babbel en bleek dat hij naast een Quest 014 ook nog een trike had, een Catrike. Ik had die gisteren niet getest omdat hij qua bouw heel erg op de ICE sprint lijkt. Hij raadde me toch aan die nog eens uit te proberen omdat ik aangaf een stevige, mountainbike achtige fiets te willen, die toch wat snelheid kan halen. Dus op dag 2 begeven we ons smorgens stande pede naar het testparcours en kunnen we met de tweede lichting al aan het testen gaan. De 25 minuten testtijd gaan NU in :)
Ik test in een rottempo achtereenvolgens de Catrike 700, de scorpion fs van HP Velotechnik, de performer van KMX en de Haase kettwiesel en maak daarna nog tijd om een fiets te testen voor de kids. 

De Haase Kettwiesel is de enige met één voorwiel en twee achterwielen. Kan een voordeel zijn in de bochten, omdat je meer steun hebt bij het kort indraaien. Voor de rest was ik eigenlijk wat ontgoocheld, want ik had toch veel goeds gehoord van de Haases. Ik vond ze niet zo heel bijzonder. Wat wel een pluspunt is, is dat je door het dubbele achterwiel veel bagageruimte hebt, wat van de Haases goede trekkingfietsen maakt. 

De Scorpion fs stond niet helemaal goed afgesteld voor mij, dus de testrit is niet echt representatief, maar na een paar rondjes had ik het wel gezien. De zitting is te smal voor mij en duwt op verschillende punten in mijn rug en ribben. 

De performer van KMX is met zijn 26" achterwiel dan weer veel aantrekkelijker. Hij ziet er robuust uit en is het ook. Hij rijdt soepel en door het grote achterwiel, kan je lekker gas geven zelfs met een soepele tred. Qua zitting scoort hij dan weer wat minder: de zithoek is te recht en de zitting te weinig comfortabel.

En dan de catrike 700, wat een juweeltje! Met zijn 29 inch achterwiel en 30 versnellingen is snelheid in combi met een soepele tred gegarandeerd. De zitting is breed en comfortabel, ademend door de open gewoven structuur en relaxerend door de ultraplatte lighoek van slechts 27°. Met een zithoogte van slechts 178MM voelt het aan alsof je zweeft over de grond. De bar end versnellingen hebben het voordeel dat je je polsen niet overbelast en je handen steeds in dezelfde positie kunnen blijven (wat ik met handle shifters soms wel als vervelend aanvoel). Er is standaard een neksteun voorzien, wat zorgt voor extra comfort. De catrikes komen standaard met een boel accesoires: vlag en vlaggensteun, houder voor een fietscomputer, klikpedalen, spiegel, neksteun en Terra Cycle kettingkatrol. Daarnaast kan er nog achtervering voorzien worden (heel interessant!) en natuurlijk de broodnodige spatborden. Het achterwiel is groot genoeg om, na installatie van een bagagerek, tassen aan te hangen en hem als trekkingfiets te gebruiken. En niet onbelangrijk, met zijn 15kg niet de lichtste trike op de markt, maar zeker ook niet de zwaarste. Het enige nadeel wat ik kan bedenken, is dat ie door zijn dunne banden een wat fragielere look krijgt, maar dat weegt voor mij niet op tegen alle voordelen.
Ik ben overtuigd, ik wil een catrike.

En dan was het weer kiddie-time! Eerder dit jaar hadden we tijdens Fiets ze! in Roeselare de Hase Trets aanhanger slash kindertrike getest. Mart was er weg van! Drie weken later sprak hij er nog steeds van. Hij was zo trots dat hij zelf de aanhanger met fiets ervoor had kunnen voortduwen zonder dat papa had moeten helpen. Op zaterdag hadden we de Trets niet zien staan op het testparcours, maar op zondag hadden we geluk! Mart herkende hem meteen en mocht een toertje doen op de binnenkant van het parcours. De trets is een trike op kindermaat met bovenstuur. Twee wielen achter, 1 wiel voor. Het voorste wiel kan eraf en dan kan de trets via een weberkoppeling aan om het even welk achterwiel bevestigd worden. In aanhangerstand kan het stuur verwijderd worden en aan de achterkant van de trets bevestigd worden om dan de trets als buggy te gebruiken. Multifunctioneel dus. Zelfde functionaliteiten als een fietskar hoor ik je denken, maar dan wel veel interessanter, omdat ie later ook nog eens kan gebruikt worden als een volwaardige fiets voor de kids. De Haase Trets is nl. geschikt voor kinderen tot 150cm. Sinds dit jaar kan je ook een babyhangmatje aanschaffen en een peuter/kleuterzit die extra zijdelingse ondersteuning biedt en vermijdt dat loshangende voetjes in de ketting draaien. Met zijn bijzondere regenkap ziet hij er ook nog eens heel hip en aerodynamisch uit.
En de kids? Die reden er zo mee weg! Ik schrijf 'de kids', want zowel Mart als Gust kropen gezwind op de trets en reden er zo mee weg. Wat een plezier om naar te kijken en zo trots op onze boys!
We zijn overtuigd, we willen Tretsen voor de jongens.

        









 
Nu gauw de spaarrekening aanvetten...

Meer fotos van ons Spezi weekend vind je hier