Roeselare, met de R van blundeR

Tzal weer Roeselare niet zijn...

Terwijl het stadsbestuur met veel bravoure bekend maakt dat er aan het station fietsplaatsen van 2500 euro per plaats gebouwd worden EN dat er plaats voorzien wordt voor bakfietsen en fietskarren (want dat soort fietsen willen ze gaan promoten als goed alternatief in het stadsverkeer), slaan ze een blunder van formaat.

Op mijn gebruikelijke weg naar de bakker in de Stationsdreef zijn ze degevaarlijke kruising van de Stationsdreef met de Godshuislaan aan het herinrichten. Tot mijn grote vreugde zag ik de bouwvakkers sleuren met rode klinkers. En rode klinkers, dat is puur plezier, wat dat betekent FIETSPAD! Ik was zo enthousiast over de heraanleg van het fietspad, dat ik meteen vergat te klagen dat de werken eigenlijk slecht aangeduid stonden.

Enfin... vanavond toen ik achter brood ging, zag ik tot mijn grote vreugde dat het fietspad helemaal roodbeklinkerd was. Gebruik mij, schreeuwde het bijna uit. 

En ik moet toegeven, tis netjes gedaan. Geen hobbeltjes, geen loszittende klinkertjes, en het ligt netjes tussen een parkeerstrook en een voetpad ingewrongen.

Ingewrongen dus. Letterlijk. 

Het fietspad is amper 80cm breed. De wielen van de bakfiets staan netjes op het buitenste randje van de witte lijnen. Nog een geluk dat ik net voor de eerst geparkeerde auto stop, want ik had er zo zijn spiegel afgereden.

Tot zover de bakfiets als goed alternatief voor het stadsverkeer. Ik mag dus weer de rijweg op in het vervolg.

Een rijweg die nu nog smaller gemaakt is dan voorheen, want er zijn aan beide kanten van de weg fietspaden voorzien. De rijweg zelf is nu net geschikt voor één auto (het is een eenrichtingsstraat). 

Trouwens, wat die parkeerplaatsen voor bakfietsen aan het station betreft: GEEN ENKEL haar op mijn hoofd die eraan denkt mijn bakfiets aan het station achter te laten, onbewaakt. Ik ben tijdens mijn 3-jarige studie in Roeselare 9 fietsen gestolen aan het station. U leest het goed, N E G E N. En het waren niet de mooiste racemachines die daar stonden, verre van, het waren stuk voor stuk type Kringloopwinkel. De laatste fiets die ik dan ooit gebruikt heb voor stalling aan het station, was mijn duurdere Decathlonfiets. Die is gestolen in februari 2007, toen ik 8 maand zwanger was van Mart. Het zullen toen ook wel de hormonen geweest zijn, maar ik was zo kwaad dat iemand mijn vervoermiddel had gestolen waarmee ik als hoogzwangere nog ietwat van sport kon doen. Sindsdien weiger ik nog een fiets aan het station te plaatsen. Ik heb er genoeg van, ik loop er nog liever naartoe dan dat ik het reëele risico loop nog een fiets gestolen te zijn.

Dus, meneer Luc Martens, maak een geloofwaardig verhaal voor de huidige en toekomstige bakfietsers in Roeselare en maak er ook deftig werk van om een veilige fietsomgeving te maken.